Οἱ λογισμοί τῆς βλασφημίας
Τι νά σοῦ πῶ, πάτερ; εἶπε ὁ ἐπισκέπτης μέ φανερή ἱκανοποίηση. Πολλές συμβουλές ἔχω ἀκούσει μέχρι σήμερα, μά ποτέ δέν ὠφελήθηκα τόσο. Στ’ ἀλήθεια, ὁ Θεός ζεῖ μέσα σου κι ἐσύ μέσα σ’ Αὐτόν.
Γι’ αὐτό θέλω νά σέ ρωτήσω γιά ἕνα σοβαρό πρόβλημά μου: Τί νά κάνω, πού ὁ δαίμονας τῆς βλασφημίας δέν παύει νά μ’ ἐνοχλεῖ ποτέ, εἴτε τρώω εἴτε πίνω εἴτε κοιμᾶμαι, πιό πολύ ὅμως ὅταν βρίσκομαι στήν ἐκκλησία;
Μοῦ βάζει στό νοῦ αἱρετικές ἰδέες καί ἀκατανόμαστους λογισμούς γιά τόν Κύριο καί τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, μά καί ἄλλες διάφορες. Τόσο σκληρά μέ πολεμάει, πού ἀπελπίζομαι καί δέν ξέρω τί νά κάνω; Συχνά φοβᾶμαι μήν πέσει φωτιά ἀπό τόν οὐρανό καί μέ κάνει στάχτη!...
-Ἄκουσε με, παιδί μου καί θά παρηγορηθεῖς λιγάκι, ἀπάντησε καθησυχαστικά ὁ ἅγιος. Παρατήρησε τή θάλασσα. Ὅταν φουρτουνιάσει, τί ἄγρια κύματα ξαποστέλνει στίς ἀκτές, καί μέ τί φοβερή ὁρμή πέφτουν αὐτά πάνω στά βράχια! Παθαίνουν ὅμως τίποτα τά βράχια ἀπό τά μαστιγώματα τῶν κυμάτων; Ἤ μήπως μένουν τά κύματα πάνω στά βράχια; Ὄχι. Χτυπᾶνε πάνω τους καί γυρίζουν πάλι πίσω.
Ἔτσι καί οἱ λογισμοί τῆς βλαφημίας. Ξεκινοῦν ἀπό τό διάβολο καί χτυπᾶνε στήν ἀνθρώπινη διάνοια. Γιά ποιό λόγο; Προφανῶς γιά νά ρίξουν στήν ἀπόγνωση τους δούλους τοῦ Θεοῦ. Καί ἀφοῦ ὁ πονηρός κατορθώσει νά φέρει μιά ψυχή σέ ἀπόγνωση, τῆς ἑτοιμάζει ἔπειτα καί τήν κρεμάλα!
Ναί, πολλούς θανάτωσε ἔτσι ὁ λυμεώνας καί παρέδωσε τίς ψυχές τους στήν ἀπώλεια. Ἄν πάλι δέν μπορέσει ν’ ἀπελπίσει τόν ἄνθρωπο, πασχίζει τουλάχιστον νά τόν κλονίσει. Κι ἄν αὐτός μείνει ἐντελῶς ἀκλόνητος, τότε ὁ διάβολος νικιέται καί ρεζιλεύεται καί οἱ πανουργίες του γυρίζουν στό κεφάλι του.
Ὁ ἄνθρωπος πάλι πού δοκίμασε τόν πειρασμό, ὄχι μόνο δέν ἀνταποκρίνεται, ἀλλά μᾶλλον στεφανώνεται καί δοξάζεται ἀπό τό Θεό. Κι ἐσύ λοιπόν, παιδί μου, κάνε ὑπομονή, θερμαίνοντας τό ζῆλο σου μέ προσευχή καί νηστεία, καί θά φύγει μακριά σου ὁ πονηρός. Γιατί, ὅπως εἶπε ὁ Κύριος, «τοῦτο τὸ γένος οὐκ ἐκπορεύεται εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ».
Μ’ αὐτά τά λόγια ἐνίσχυσε πολύ τόν ἀδελφό, πού ἔφυγε παρηγορημένος καί εἰρηνικός. Μόλις ὅμως τόν ξεπροβόδισε καί ξαναγύρισε στή θέση του, μᾶς εἶπε καί τοῦτο:
-Θά προσθέσω κάτι πού δέν μποροῦσα νά τό πῶ μπροστά του, ἐσεῖς ὅμως πρέπει νά τό ξέρετε; Ἡ βλασφημία γεννιέται ἀπό τήν κατάκριση καί τήν ὀργή.
Ἕνας Ἀσκητής Ἐπίσκοπος, Ὅσιος Νήφων Ἐπίσκοπος Κωνσταντιανῆς
Ἱερὰ Μονή Παρακλήτου, Ὠρωπος Ἀττικῆς 2004
