Για όσους χάνουν το δρόμο: από τη ζωή της ερήμου
Ηταν ένας ευλαβής άνθρωπος, που σύχναζε στο μοναστήρι του Αββά Σερίδου, στην Παλαιστίνη. Μια φορά έκανε πολύ καιρό να πάει.
Οταν λοιπόν πήγε, του είπε ο Αββάς• «βρήκες το δρόμο;». Εκείνος του απάντησε. «Αββά, αν προσευχόσασταν για μένα, δεν θα αργούσα να έρθω. Πες το σε παρακαλώ στο Γέροντα».
Γέροντας της μονής ήταν ο άγιος Βαρσανούφιος, ο έγκλειστος. Οταν πήρε το μήνυμα, του έγραψε αυτά τα λίγα λόγια:
«Ούτε λίγο ούτε πολύ, μας είπες ότι κοιμόμαστε και δε μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Αλλά και συ δε βρέθηκες πιο έξυπνος και νηφάλιος, ώστε να ρθεις και να μας ξυπνήσεις. Θυμάσαι τι έκαναν οι μαθητές του Σωτήρα μας; Τοτε που βυθίζονταν με το πλοίο στη θάλασσα, πήγαν κοντά Του και Τον ξύπνησαν λέγοντας: Διδάσκαλε, δε σε νοιάζει που χανόμαστε; Εκείνος σηκώθηκε και τούς έσωσε».
Πήρε την απάντηση ο χριστιανός, αλλά δεν άλλαξε γνώμη. Ο γέροντας πάλι του έγραψε με πατρική αγάπη και διάκριση:
«Συγχώρεσέ με. Η φιλονεικία δεν έχει ταπείνωση».
Σαν άκουσε τον λόγο αυτό ο άνθρωπος, συγκινήθηκε και έφυγε ωφελημένος.
Σήμερα που οι δρόμοι έγιναν πολλοί, αμέτρητοι και εύκολα χάνεται ο στόχος, τα λόγια του άγιου γέροντα Βαρσανούφιου λένε πολλά…..για όσους χάνουν το δρόμο και ψάχνουν οδοδείκτες και πιο πολύ γι” αυτούς που έχουν αυτιά να ακούσουν.
Ε.Κ
Από το περιοδικό: «Η δράση μας», τεύχος Ιανουαρίου 2008
