«Ἄλλοι καιροί ἦταν ἐκεῖνοι καί ἄλλοι οἱ ἄνθρωποι...»;
«Ὅταν λοιπόν ὁ διάβολος ἀποτύχει, τότε, μή μπορώντας νά κάνει τίποτε ἄλλο μᾶς φέρνει λογισμό ἀπογνώσεως, ὅτι «Ἄλλοι καιροί ἦταν ἐκεῖνοι καί ἄλλοι οἱ ἄνθρωποι στούς ὁποίους ὁ Θεός ἔδειξε θαύματα γιά νά πιστέψουν. Τώρα δέν εἶναι ἀνάγκη νά κοπιάσομε. Χριστιανοί εἴμαστε ὅλοι καί ἔχομε βαπτιστεῖ, κι ὅπως λέει ἡ Γραφή, ὅποιος πιστέψει καί βαπτιστεῖ θά σωθεῖ. Τί ἀνάγκη λοιπόν ἔχομε;»
Ἄν πεισθοῦμε καί μείνομε σ' αὐτά, θά βρεθοῦμε ἔρημοι, ἔχοντας μόνο τό ὄνομα τοῦ χριστιανοῦ καί ἀγνοώντας ὅτι αὐτός πού πίστεψε καί βαπτίσθηκε, ὀφείλει νά τηρεῖ ὅλες τίς ἐντολές τοῦ Χριστοῦ καί, ὅταν κατορθώσει τά πάντα, νά λέει ὅτι «εἶμαι ἄχρηστος δοῦλος».
Ὁ Κύριος εἶπε στούς Ἀποστόλους, νά διδάσκουν στούς ἀνθρώπους νά τηροῦν ὅλα ὅσα τούς διέταξε. Καί καθένας πού βαπτίζεται, λέει: «Ἀποτάσσομαι τό σατανᾶ καί πάσι τοῖς ἔργοις αὐτοῦ καί συντάσσομαι τῷ Χριστῷ καί πάσι τοῖς ἔργοις Αὐτοῦ».
Ποῦ εἶναι ἡ ἀποταγή μας, ἄν δέν ἀφήσομε κάθε πάθος καί κάθε ἁμαρτία ποῦ θέλει ὁ διάβολος; Ἤ μᾶλλον, ἄν δέν τόν μισήσομε μέ τήν ψυχή μας καί δέν ἀγαπήσομε τό Χριστό μέ τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν Του; Καί πῶς θά τηρήσομε τίς ἐντολές Του, ἄν δέν ἀρνηθοῦμε κάθε δικό μας νόημα και θέλημα;
Θελήματα καί νοήματα λέγονται ἐκεῖνα πού εἶναι ἀντίθετα στά προστάγματα τοῦ Θεοῦ».
(Ἅγιος Πέτρος ὁ Δαμασκηνός, Βιβλίο Α΄, Προοίμιο, Φιλοκαλία, Μετάφραση Γ. Γαλίτη).
