Ὁ Μέγας Ἀντώνιος καί ὁ κυνηγός
Δ ι ά κ ρ ι σ ι ς εἶναι ἡ ἱκανότης νά διακρίνη κανείς τήν ἀλήθεια, νά κρίνη μέ δικαιοσύνη, ν᾿ ἀποφασίζη καί νά ἐνεργῆ σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί τήν ἀγάπη πρός τόν πλησίον.
Κατά τόν Μ. Ἀντώνιο εἶναι ἡ μεγίστη τῶν ἀρετῶν, διότι ὁδηγεῖ μέ ἀσφάλεια στόν δρόμο τῆς σωτηρίας. Κατά τόν ὅσιο Ἰωάννη τῆς Κλίμακος εἶναι «ἡ τοῦ θείου θελήματος ἀσφαλήςκατάληψις ἐν παντί καιρῷ καί τόπῳ καί πράγματι..., σκοτίας λύχνος, πεπλανημένων ἐπάνοδος,μυωπαζόντων φωτισμός».
Στοιχειώδη διάκρισι ἔχουν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι. Θολώνει ὅμως καί σκοτίζεται μέ τά διάφορα πάθη. Ἐνῶ λεπτύνεται καί φωτίζει μέ τήν πνευματική καλλιέργεια, τήν προσευχή, τήν μελέτη, τήν ταπείνωσι, τήν ἐγκράτεια, τήν κάθαρσι γενικά ἀπό τά πάθη.
Ὅταν ἡ διάκρισις παγιωθῆ στήν ψυχή, ὁ πιστός γίνεται τηλαυγής φάρος καί ἀπλανής ὁδηγός. Γίνεται ἀνιχνευτής καί ἑρμηνευτής σκοτεινῶν καταστάσεων καί δυσκόλων προβλημάτων. Γίνεται λύρα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος!
Ὁ Μ. Ἀντώνιος καί ὁ κυνηγός
Ἕνας κυνηγός, βλέποντας τόν “πατριάρχη τῆς ἐρήμου” Μ. Ἀντώνιο (251 – 356) ν᾿ ἀστειεύεται μέ τούς ὑποτακτικούς του, σκανδαλίσθηκε. Θέλοντας ὁ ὅσιος νά τόν διδάξη ὅτι μερικές φορές ἡ διάκρισις ἐπιβάλλει κάποια συγκατάβασι στήν πολλή αὐστηρότητα, τοῦ εἶπε:
Τέντωσε τό τόξο σου.
Ὁ κυνηγός ὑπήκουσε. Ὅ ὅσιος τοῦ εἶπε πάλι:
Τέντωσέ τό περισσότερο.
Ὁ κυνηγός τό τέντωσε περισσότερο, ὁπότε ὁ ὅσιος τοῦ εἶπε ξανά:
Τέντωσέ τό ἀκόμα πιό πολύ.
Ὁ κυνηγός διαμαρτυρήθηκε:
Ἄν τό τεντώσω περισσότερο, θά σπάση.
Τό ἴδιο θά συμβῆ, ἀποκρίθηκε ὁ ὅσιος, καί μέ τούς ἀδελφούς, ἐάν ἀγωνίζωνται συνεχῶς σκληρά, χωρίς καμμιά ἀνάπαυσι καί ἀναψυχή.
(Γεροντικόν)
