Η ανοχή στα ελαττώματα των άλλων
Είναι απαραίτητο να βαστάζωμε «τα βάρη αλλήλων».
Όποιου πράγματος η διόρθωσις δεν εξαρτάται από την θέλησί μας, πρέπει με υπομονή να το υποφέρουμε, έχοντας απόλυτη εμπιστοσύνη στον Θεό.
Σ’ αυτές τις περιπτώσεις πρέπει να σκέπτεσαι πως ίσως καλλίτερα τα πράγματα να γίνωνται έτσι, ώστε να δοκιμάζεται η υπομονή σου και να γυμνάζεται η ψυχή σου που έχει αξία ανεκτίμητη.
Πρέπει πάντως να προσεύχεσαι θερμά, και να ζητάς απ’ τον Θεό να δυναμώνη την υπομονή σου, ώστε να υποφέρης χωρίς γογγυσμούς και να περνάς σίγουρα όλα τα εμπόδια.
Όταν βλέπης πως ένας συνάνθρωπός σου παρά τις επανειλημμένες σου προσπάθειες μένει αδιόρθωτος, μην φιλονικείς μαζί του. Άφησέ τον στο έλεος του Θεού κι Εκείνος ξέρει να τακτοποιήση τα πάντα.
Βλέπεις στους αδελφούς σου ελαττώματα; Πρέπει να υποφέρης με κατανόησι και αγάπη. Σκέψου ότι κι εσύ ασφαλώς έχεις πολλά, κι οι άλλοι εν τούτοις σε ανέχονται.
Αφού εσύ δεν μπορείς να είσαι όπως σε θέλουν οι άλλοι γιατί περιμένεις να είναι οι άλλοι όπως θέλης εσύ;
Έχουμε την απαίτησι οι άλλοι να είναι τέλειοι. Εμείς όμως αφήνουμε τον εαυτό μας, γεμάτο ελαττώματα.
Στους άλλους μας αρέσει να κάνουμε τον αυστηρό. Των άλλων όμως η αυστηρότης απέναντί μας, μας στενοχωρεί.
Για τον εαυτό μας τα θέλουμε όλα ελεύθερα. Τους άλλους όμως μας αρέσει να τους βλέπουμε μέσα σε περιορισμούς. Οι άλλοι ας είναι δεμένοι με νόμους αυστηρούς. Εμείς να μην έχουμε κανένα περιορισμό.
Με άλλο τρόπο ζυγίζουμε τον εαυτό μας και με άλλο τον αδελφό μας.
Αν όλοι ήσαν τέλειοι, από ποιούς τότε εμείς θα υποφέραμε χάριν του Θεού;
Ο πάνσοφος Θεός τακτοποίησε έτσι τα πράγματα, ώστε να μάθουμε να ανεχώμεθα «αλλήλων τα βάρη». Κανείς τέλειος δεν υπάρχει. Κανείς χωρίς φορτίο. Κανείς χωρίς την ανάγκη του πλησίον του. Κανείς τόσο σοφός ώστε να περιφρονή τις γνώμες και τις συμβουλές των άλλων. Έχουμε λοιπόν ανάγκη να αλληλοανεχώμεθα, να αλληλοπαρηγορούμεθα, να αλληλοβοηθούμεθα και να συμπληρώνη ο ένας τις γνώμες και την πείρα του άλλου.
Ο βαθμός και το σημείο της αρετής που φθάσαμε, θα φανή στις δύσκολες περιστάσεις.
Ποιός είναι πράγματι ο άνθρωπος, φαίνεται όχι στις ήσυχες κι ανέφελες στιγμές. Στις δοκιμασίες˙ στις θλίψεις˙ τότε φαίνεται.
Από το βιβλίο: Η Μίμησις του Χριστού, του Κεμπησίου Θωμά.
Νεοελληνική απόδοσις της εκδοθείσης το 1902 μεταφράσεως του Αβερκίου Λαμπίρη
υπό την έγκρισιν και ευλογίαν της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Εκδόσεις ΦΩΣ
η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη
