Κυριακάτικο Κήρυγμα
Ε´ Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν
Τῆς Ὁσίας Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας
Σήμερα, Ε΄ Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν, τιμᾶται ἡ μνήμη τῆς ὁσίας Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας. Λίγες ἡμέρες πρὶν ἀπὸ τὸ Πάσχα ὁ βίος τῆς Ἁγίας ἔρχεται νὰ συγκλονίσει πραγματικὰ ὅλους ὅσοι εἶναι ράθυμοι, ἀμελεῖς, πνευματικὰ ὀκνηροὶ καὶ ἁμαρτωλοί. Ἡ ἁγία Μαρία ἡ Αἰγυπτία μᾶς δείχνει τὸν δρόμο, γιὰ νὰ εἰσέλθουμε στὸ χῶρο τῆς μετανοίας καὶ νὰ διορθώσουμε τὴν πορεία τῆς ζωῆς μας.
Ἀπὸ τὴν ἡλικία τῶν 12 ἐτῶν εἶχε ἀρχίσει νὰ ζεῖ ἀσώτως. Ὅταν ὅμως στὰ 29 της χρόνια πῆγε στοὺς Ἁγίους Τόπους, γιὰ νὰ προσκυνήσει τὸν Τίμιο Σταυρό, δὲν κατάφερνε νὰ εἰσέλθει στὸ Ναό, ὅπως ὅλοι οἱ ἄλλοι, ἐπειδὴ αἰσθανόταν μιὰ ἀόρατη δύναμη νὰ τὴν ἐμποδίζει.
Τότε συναισθάνθηκε τὴν ἁμαρτωλότητά της καὶ ὑποσχέθηκε ν’ ἀλλάξει ζωή, ἀκολουθῶντας τὴν ὁδὸ τῆς σωφροσύνης καὶ τῆς τιμιότητας. Ἔτσι μὲ τὴν βοήθεια τῆς Παναγίας προσκύνησε τὸν Τίμιο Σταυρὸ καὶ ἀναχώρησε γιὰ τὴν ἔρημο, πέραν τοῦ Ἰορδάνου, ὅπου ἔζησε ἄλλα σαράντα ἑπτὰ χρόνια.
Τὰ πρῶτα δεκαεπτὰ μὲ πολλοὺς πειρασμοὺς καὶ δυσκολίες, ἐνῷ τὰ ὑπόλοιπα τριάντα ὡς ἐπίγειος ἄγγελος, ἀπὸ τὰ λίγα ποὺ κατέστη δυνατὸν νὰ μᾶς πληροφορήσει ὁ ἅγιος Ζωσιμᾶς ὁ ὁποῖος τὴν ἀνακάλυψε κατὰ τὸ τεσσαρακοστὸ ἕκτο ἔτος διαμονῆς της στὴν ἔρημο. Μᾶς ἀναφέρει λοιπὸν ὅτι σ’ ὅλα αὐτὰ τὰ χρόνια δὲν συνάντησε ἄνθρωπο, ὅτι ζοῦσε μὲ τὰ θηρία καὶ ὅτι τὴν κοινώνησε τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων μετὰ τὴν πάροδο ἑνὸς ἔτους.
Ἂν καὶ τελείως ἀγράμματη, ἐγνώριζε πολὺ καλὰ τὴν Ἁγία Γραφή, ἀπέκτησε τὴν ἱκανότητα νὰ γράφει, νὰ περπατᾶ πάνω στὰ ὕδατα, νὰ μετακινεῖται ἀστραπιαῖα σὰν πνεῦμα καὶ προικίσθηκε μὲ τὸ διορατικὸ χάρισμα. Ἕνα χρόνο μετὰ τὴν Θεία Μετάληψή της, ὅταν ὁ ἅγιος Ζωσιμᾶς ἐπανῆλθε γιὰ νὰ τὴν ξανακοινωνήσει, τὴν βρῆκε κοντὰ στὴν σπηλιὰ ὅπου διέμενε νεκρὴ καὶ δίπλα της ἕνα πρόχειρο σημείωμα ποὺ ἔγραφε: «Ἀββᾶ Ζωσιμᾶ, θάψον ὧδε τὸ σῶμα τῆς ἀθλίας Μαρίας. Ἀπέθανον τὴν αὐτὴν ἡμέραν, καθ’ ἥν ἐκοινώνησα τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων. Εὔχου ὑπὲρ ἐμοῦ». Αὐτὸ συνέβη τὸ 378 μ.Χ. Ἡ ὁσία Μαρία ἡ Αἰγυπτία, μαζὶ μὲ τὴν ὁσία Πελαγία, τὸν ὅσιο Μωϋσὴ τὸν Αἰθίοπα, τὸν ἱερὸ Αὐγουστῖνο καὶ τόσους ἄλλους εἶναι ζωντανὰ παραδείγματα τῆς δυνάμεως τῆς μετανοίας.
Ἡ παρουσία ὅλων μας σήμερα καὶ μάλιστα στὸ ἄκουσμα τοῦ βίου τῆς ἑορταζομένης ὁσίας Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας κοσμεῖται καὶ λαμπρύνεται ἀπὸ ἕνα μεγάλο θησαυρὸ ποὺ ἀκούει στὸν ὅρο μετάνοια.
Μιὰ λέξη μὲ ἕνα μεγαλειῶδες περιεχόμενο, γιατὶ σηματοδοτεῖ τὴν κατάκτηση τῆς αἰωνιότητας. Ἐπειδὴ ὅλοι ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι εἴμαστε ἁμαρτωλοὶ μὲ πολλὰ λάθη, ἀστοχίες, πτώσεις, παρεκκλίσεις καὶ ἁμαρτίες, ἔχουμε ἕνα θεϊκὸ δῶρο, τὴν μετάνοια, γιὰ νὰ ἐπανέλθουμε εἰς ἐαυτὸν καὶ νὰ ζοῦμε σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ.
Μετανοοῦμε, ὅταν ἀλλάζουμε τὶς σκέψεις μας, ὅταν αὐτὲς εἶναι κυριευμένες ἀπὸ πάθη, μίση, κακίες, αἰσχροὺς λόγους, θεάματα καὶ ἀκούσματα. Μετανοοῦμε, ὅταν συντρίβουμε τὸν ἐγωϊσμό μας, τὴν ἀλαζονεία μας, τὴν αὐτοθεοποίησή μας. Μετανοοῦμε, ὅταν δὲν θέλουμε νὰ εἴμαστε κυριευμένοι ἀπὸ τὴν προσκόλληση στὰ ὑλικὰ ἀγαθά, τὴν ἀπληστία καὶ τὶς ματαιότητες αὐτῆς τῆς ζωῆς. Ἂν τὰ ἁμαρτήματά μας εἶναι ἕνας σωρὸς ἀναμμένα κάρβουνα, ἡ ἀγάπη καὶ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ εἶναι μιὰ πλατειὰ καὶ βαθειὰ θάλασσα. Ἂν τ’ ἀναμμένα κάρβουνα πέσουν στὴ θάλασσα ποιὸς θὰ ὑπερισχύσει; Μετάνοια εἶναι ἡ ἀνταπόκρισή μας στὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Καὶ τότε τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ γίνεται ἡ ἀνταπόκρισή Του στὴ δική μας μετάνοια.
Κατὰ πρῶτον πρέπει νὰ περιπατήσουμε στὴν ὁδὸ τῆς ἐπίγνωσης, ὥστε ἀναγνωρίζοντας τὴν ἁμαρτωλότητά μας νὰ τὴν ἐξαγορεύσουμε στὸ ἱερὸ Μυστήριο τῆς Μετανοίας καὶ Ἐξομολογήσεως. Κατὰ δεύτερον λόγον ὀφείλουμε νὰ ἐκζητήσουμε τὴν συγγνώμη μας ἀπὸ τὸν Θεό. Πρέπει νὰ καταλάβουμε ὅτι δὲν μποροῦμε νὰ παραβαίνουμε τὸ Νόμο τοῦ Θεοῦ. Δὲν μποροῦμε νὰ κρυφτοῦμε κάτω ἀπὸ τὸ μάτι τοῦ παντεπόπτη, καρδιογνώστη καὶ παντογνώστη Θεοῦ.
Μὲ τὴν πάροδο τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ἂς πάρουμε τὴν μεγάλη ἀπόφαση ν’ ἀπομακρυνθοῦμε ἀπ’ ὅ,τι ἔχει σχέση μὲ τὴν ἁμαρτία «ἐν ἔργῳ καὶ λόγῳ», «ἐν γνώσει καὶ ἐν ἀγνοίᾳ», «ἑκουσίως καὶ ἀκουσίως».
Ἡ ὁσία Μαρία ἡ Αἰγυπτία κατενίκησε τὸν διάβολο, διότι «ἀπεκδύθη» τὴν ἁμαρτία. Ἡ ὁσία Μαρία ἡ Αἰγυπτία μετενόησε εἰλικρινά, βαθιὰ καὶ ἀληθινὰ καὶ κέρδισε τὴν αἰωνιότητα.
Ἂς τὴν ἀκολουθήσουμε σ’ αὐτὴ τὴν μεγαλειώδη ἀπόφασή της παρακαλῶντας τὸν Θεὸ νὰ μᾶς ἐνισχύσει στὸν πνευματικό μας ἀγῶνα, γιὰ νὰ καταξιωθοῦμε νὰ ὑποδεχθοῦμε μὲ καθαρὴ καρδιὰ τὸν Νυμφίο Χριστό.
π. Κ.Σ.
