Επιστολήν προς Θεόδουλον (Λόγος ψυχω-φελής και σωτήριος περί νήψεως και αρετής)
…12. Όταν λοιπόν ζούμε σε κοινόβιο, πρέπει με δική μας εκλογή και πρόθυμη καρδιά να κόβουμε κάθε προσωπικό μας θέλημα για χάρη του προϊσταμένου. Έτσι με τη βοήθεια του Θεού θα γίνουμε κι εμείς κάπως καταλληλότεροι για καλλιέργεια και χωρίς προσωπικό θέλημα.
Αυτό όμως πρέπει να γίνεται με τέχνη, για να μην ταραζόμαστε από την οργή και προκαλούμε τον εσωτερικό μας κόσμο με παράλογο και αφύσικο τρόπο και βρεθούμε στο μέλλον χωρίς παρρησία στον αόρατο πόλεμο. Γιατί συνηθίζει το θέλημά μας, που δεν κόβεται από μας τους ίδιος θεληματικά, να εξοργίζεται εναντίον εκείνων που επιχειρούν να μας το κόψουν παρά τη θέλησή μας.
Ο θυμός που φουντώνει με αυτόν τον τρόπο και γαυγίζει άγρια, καταστρέφει τη γνώση της πάλης, την οποία με πολύ κόπο μόλις μπορέσαμε να αποκτήσουμε. Γιατί ο θυμός από τη φύση του είναι καταστροφικός.
Αν κινηθεί εναντίον δαιμονικών λογισμών, τους φθείρει και τους καταστρέφει. Αν όμως πάλι αγριέψει εναντίον των ανθρώπων, επίσης με τον ίδιο τρόπο καταστρέφει τους αγαθούς λογισμούς μας.
Γενικά διαπιστώνω ότι ο θυμός τυχαίνει να καταστρέφει κάθε είδους λογισμό είτε πονηρό, είτε αν τύχει καλό. Όπλο και τόξο από τον Θεό μας παραχωρήθηκε αν δεν χρησιμοποιείται και για τα δύο είδη λογισμών. Αν όμως ενεργεί διαφορετικά, είναι καταστροφικός. Γιατί εγώ γνωρίζω και σκύλο κακό που καταστρέφει τα πρόβατα όμοια με τους λύκους.
13. Την αυτοδικαίωση έτσι πρέπει να την αποφεύγουμε σαν νάναι δηλητήριο οχιάς.
Να απομακρυνόμαστε από τις πολλές συναναστροφές όπως απομακρυνόμαστε από τα φίδια και από «γεννήματα οχιάς», τα οποία μπορούν πολύ γρήγορα να κάνουν να ξεχαστεί εντελώς ο εσωτερικός πόλεμος και να κατεβάσουν χαμηλά την ψυχή από την υψηλή χαρά όπου την ανεβάζει η καθαρότητα της καρδιάς.
Γιατί είναι αντίθετη η καταραμένη λήθη με την προσοχή, όπως το νερό με τη φωτιά, και τυχαίνει να είναι δυνατός εχθρός της κάθε στιγμή.
Από τη λήθη βέβαια καταντούμε στην αμέλεια και από την αμέλεια στην καταφρόνηση του Θεού και στη ραθυμία και στις παράλογες επιθυμίες. Και έτσι ξαναγυρίζουμε πάλι πίσω, όπως ο σκύλος ξαναγυρίζει στο δικό του εμετό.
Ας αποφύγουμε λοιπόν την αυτοδικαίωση σαν θανατηφόρο δηλητήριο. Τα άσχημα αποτελέσματα της λήθης και τις επιπτώσεις τους τα γιατρεύει η πάρα πολύ επιμελημένη φρούρηση του νου και η αδιάλειπτη επίκληση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, γιατί χωρίς Αυτόν δεν μπορούμε να πετύχουμε τίποτε. […]
29. Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζονται οι κακούργοι λογισμοί είναι επιστήμη επιστημών και τέχνη τεχνών.
Υπάρχει λοιπόν μια άριστη μέθοδος και τέχνη με τη βοήθεια του Κυρίου να διακρίνουμε τον τρόπο με τον οποίο γίνεται κάθε επίθεση και να προφυλάγουμε τη διάνοιά μας, όπως προφυλάγουμε το μάτι μας και μ’ αυτό βλέπουμε πολύ καθαρά ό,τι τυχαίνει να έρχεται να το χτυπήσει, και μ’ όλη μας τη δύναμη εμποδίζουμε απ’ αυτό κάθε αγκίδα.
30. Τις καθημερινές μας πράξεις πρέπει να τις ζυγίζουμε κάθε ώρα και στιγμή και να προσέχουμε, γιατί είναι ανάγκη μ’ όλη μας τη δύναμη το βράδυ με τη μετάνοια να τις εξαγνίζουμε, αν βέβαια θέλουμε με τη βοήθεια του Χριστού να νικήσουμε την κακία.
Πρέπει να εξετάζουμε προσεκτικά αν εκτελούμε σύμφωνα με το θέλημα του Θεού όλες τις χειροπιαστές και φανερές πράξεις μας μπροστά στον Θεό και για τον Θεό, ώστε να μην παρασυρόμαστε στα τυφλά απ’ τις αισθήσεις μας.
31. Όταν πέσουμε σε θλίψη, σε απόγνωση, σε απελπισία, πρέπει να κάνουμε αυτό που έκανε ο Δαβίδ, δηλαδή να ανοίγουμε την καρδιά μας στο Θεό και να αναφέρουμε στον Κύριο τη δέηση και τη θλίψη μας όπως είναι.
Να εξομολογούμεθα στον Θεό, επειδή μπορεί με σοφία να τακτοποιήσει τις υποθέσεις μας και τη θλίψη μας να την ελαφρύνει, αν είναι για το συμφέρον μας, και να μας γλιτώσει από την ολέθρια και φθαρτική λύπη.
32. Λογισμούς, που χωρίς να το θέλουμε υπάρχουν και είναι εδραιωμένοι στην καρδιά μας από τη φύση της, μπορεί να τους εξαφανίζει η επίκληση του ονόματος του Ιησού, όταν γίνεται με νήψη και βαθιά μέσα από την καρδιά μας.
Του Αγίου Ησυχίου του Πρεσβυτέρου
Από το βιβλίο «Το Γεροντικόν του Σινά», εκδ. Ι.Μ. Θεοβαδίστου Όρους Σινά
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Πειραϊκή Εκκλησία», Τεύχος 278, Φεβρουάριος 2016
Η/Υ επιμέλεια Νεκταρίας Κυριακούλη
