Γιατί Χρήστο διαρκώς με βρίζεις;

Ήμουν ανθυπασπιστής στο τάγμα της Κορέας. Δεν πίστευα πουθενά, παρά μόνο στη δύναμη των βαρέων όπλων που κατεύθυνα. Επί πλέον ήμουν αδιόρθωτα βλάσφημος. Όλες οι βλασφημίες μου συγκεντρώνον­ταν στην Παναγία.

Όσοι με άκουγαν ανατρίχιαζαν. Οι φαντάροι μου έκαναν τον σταυρό τους, για να μην τους βρεί κακό. Οι ανώτεροί μου διαρκώς με παρατηρού­σαν και με τιμωρούσαν. Ώσπου μια νύχτα έζησα ένα ολοφάνερο θαύμα.

Ξημέρωνε η 7η Απριλίου 1951. Με την διμοιρία μου είχα καταλάβει μια πλαγιά σε ύψωμα κοντά στον 38ο παράλληλο. Μέχρι τα ξημερώματα έμεινα άγρυπνος στο όρυγμά μου μαζί με τον στρατιώτη Σταύρο Αδαμάκο. Όταν ρόδιζε η αυγή, οπότε δεν υπήρχε φόβος αιφνιδιασμού, αποκοιμήθηκα. Είδα τότε ένα όνειρο που με συνετάραξε:

«Ὁ νοῦς ἀπό ἔκπληξη δοξάζει μέ ἀγάπη τό Θεό πού βλέπεται καί βλέπει....»

Ἕνα ζωηρό καί ὑπερήφανο ἄλογο ὁρμᾶ χαρούμενο ὅταν δεχτεῖ ἀναβάτη στή ράχη του. Καί ἕνας δεκτικός νοῦς τέρπεται, ὅταν δεχτεῖ τό φῶς τοῦ Κυρίου καί εἰσέλθει σ᾿ αὐτό, ἀφοῦ ἐλευθερωθεῖ ἀπό τά νοήματά του. 

Θά βαδίσει ἀπό τή δύναμη τῆς πρακτικῆς φιλοσοφίας τοῦ νοῦ, μέ ἄρνηση τοῦ ἴδιου τοῦ ἑαυτοῦ του, σέ ἄρρητη δύναμη πού θεωρεῖ τά ἄρρητα καί τίς ἀρετές.

Καί ἀφοῦ δεχτεῖ τό βάθος τῶν θείων καί ὑψηλῶν ἐννοιῶν τοῦ ἀπείρου, θά φανερωθεῖ σ᾿αὐτόν, ὅσο εἶναι δυνατό στήν καρδιά, ὁ Θεός τῶν θεῶν. 

Βάστα, παιδί μου, γερά τον Σταυρόν σου και ανάβαινε τον σωτήριον Γολγοθάν...

«Ουκ άξια τα παθήματα του νυν καιρού προς την μέλλουσαν δόξαν» που μας αναμένει. 

Χαίρε, παιδί μου, χαράν μεγάλην, ότι ο αγαθός Θεός, εις Ον ελπίζομεν την σωτηρίαν μας, θα μας αξιώση να είμεθα όλοι μαζί εις την ουράνιον βασιλείαν και να λέγωμεν τα ρήματα του Αγίου Ανδρέου, του δια Χριστόν σαλού «ω μακαρία η χειρ, η ταύτα ποιήσασα». 

Η άνω Ιερουσαλήμ, η ευφρόσυνος πόλις, η αχειροποίητος, αναμένει τα τέκνα του Θεού, δια να τα περιθάλψη και να τα ξεκουράση με την μεγάλην της απόλαυσιν, τα τέκνα που εις την ζωήν αυτήν πάσχουν και οδυνώνται φέροντα το σώμα το πολύμοχθον.

Πώς είναι ο Θεός;

Ένας νέος πήγε σ ‘ έναν σοφό γέροντα και τον παρακάλεσε θερμά:

-Με απασχολεί το ερώτημα: Υπάρχει Θεός; Ειπέ μου, σε παρακαλώ! Εσύ το πιστεύεις ότι υπάρχει Θεός;

-Και βέβαια το πιστεύω, του απάντησε ο γέροντας.

-Και ότι ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο, το πιστεύεις κι αυτό;

-Και βέβαια, το πιστεύω.

-Και τον Θεό ποιος τον έφτιαξε;

-Εσύ, του απάντησε σοβαρά και ξερά ο γέροντας.

Ο νεαρός σοκαρίστηκε με την απάντηση του γέροντα.

Τον ρώτησε και πάλι λοιπόν:

Αγία μου, κράτησέ με στους Αγίους Τόπους!

Ηλθα στην Αγία Γη ως ταπεινός προσκυνητής, λαϊκός, δάσκαλος αγγλικών, τον Αύγουστο του 1994. Θεϊκά, "μαγεύτηκα" από όλα τα Πανάγια μέρη του Κυρίου μας.

Δεν ήθελα να φύγω, αλλά η παρέα, που είχαμε έλθει μαζί, με πίεζαν να επιστρέψουμε στην Ελλάδα σε μερικές ημέρες.

Ήταν η τρίτη μέρα που ήμασταν στους Αγίους Τόπους. Βρισκόμασταν στην Ιεριχώ, στην Έρημο του Ιορδάνου, στη Μονή του Αββά Γερασίμου του Ιορδανίτου. Έμεινα εντελώς μόνος μέσα στον κεντρικό ναό του μοναστηριού.

Με τράβηξε, μου άρεσε πολύ, μιά παλιά τοιχογραφία-αγιογραφία που απεικονίζει τον Οσιο Ζωσιμά και την Οσία Μαρία την Αιγυπτία. Πήγα κοντά της..., στην αγία, την ακούμπησα με το χέρι μου, και της λέω:

«Ζηλωτής των πατερικών παραδόσεων»

Ὁ Πατὴρ Παΐσιος δὲν συμφωνοῦσε νὰ σπουδάζουν οἱ Ὀρθόδοξοι θεολόγοι στὴν Δύση, διότι ἔβλεπε τὸν κίνδυνο νὰ μεταφέρουν ἀπὸ ἐκεῖ «πνευματικὰ μικρόβια» καὶ νὰ μολύνουν τὴν ἀμώμητη Ὀρθόδοξη πίστη μας. «Τί θὰ πάτε νὰ πάρετε ἀπὸ ἐκεῖ; ἔλεγε. Αὐτοὶ δὲν ἔχουν τίποτε, τὰ ἔχουν γκρεμίσει ὄλα».

Καὶ σὲ ἕναν Ὀρθόδοξο Γάλλο ἱερομόναχο ποὺ τὸν ρώτησε σὲ τί διαφέρουν οἱ Καθολικοὶ καὶ οἱ Προτεστάντες ἀπὸ τοὺς Ὀρθοδόξους, εἶπε χαρακτηριστικά: «Ἂς ὑποθέσουμε ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι σὰν αὐτὸ τὸ Καλύβι ποὺ βλέπεις, φτιαγμένο ἀπὸ πέτρες, λάσπη καὶ ζωνάρια. Οἱ Καθολικοὶ ἀφαίρεσαν τὴν λάσπη, οἱ Προτεστάντες ἀφαίρεσαν τὰ ζωνάρια. Μποροῦν τώρα νὰ σταθοῦν οἱ πέτρες μόνες τους;».

Στενοχωριόταν καὶ ὅταν μάθαινε ὅτι κάποιοι Ὀρθόδοξοι θεολόγοι, ἀντὶ νὰ τρέφωνται ἀπὸ τὴν «δυνατὴ πνευματικὴ τροφὴ» τῶν Ὀρθοδόξων Πατερικῶν κειμένων καὶ νὰ πίνουν ἀπὸ τὰ κρυστάλλινα ὕδατα τῆς Πατερικῆς Θεολογίας, μελετοῦσαν τοὺς αἱρετικοὺς θεολόγους τῆς Δύσεως καὶ ἔπιναν ἀπὸ τὶς θολερὲς πηγές τους, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ φθάνουν ἀκόμη καὶ σὲ λανθασμένα συμπεράσματα γιὰ τοὺς Ἁγίους Πατέρες.

Οὔτε καὶ μὲ τοὺς «διαλόγους ποὺ γίνονταν μὲ ἑτεροδόξους συμφωνοῦσε ὁ Ὅσιος. Διότι ἔβλεπε ὅτι οἱ μὲν Ὀρθόδοξοι ποὺ ἀσχολοῦντο μὲ «διαλόγους» καὶ «συνέδρια» καὶ «προσπάθειες γιὰ ἕνωση» δὲν εἶχαν προηγουμένως ἑνωθῆ οἱ ἴδιοι μὲ τὸν Θεό, καὶ ἑπομένως δὲν μποροῦσαν νὰ πληροφορήσουν τοὺς ἄλλους μὲ ὀρθόδοξα πατερικὰ βιώματα, οἱ δὲ ἑτερόδοξοι ποὺ συμμετεῖχαν σ΄ αὐτὰ δὲν εἶχαν εἰλικρινῆ διάθεση.

Ο Θεός δεν μας εγκαταλείπει

Να σας πως ένα περιστατικό για να δείτε ότι ο Θεός δεν μας εγκαταλείπει. Κάποτε ένας μοναχός θέλησε να διαβάσει τον εσπερινό σε μια κορυφή. Καθώς ανηφόριζε, βρήκε ένα άσπρο μανιτάρι και σκέφτηκε να το κόψει στο γυρισμό. 

Ευχαρίστησε όμως το Θεό, γιατί βρήκε κάτι να φάει. Όταν τελείωσε την ακολουθία, πέρασε απ΄ το ίδιο μέρος για να κόψει το μανιτάρι. Όμως το μανιτάρι δεν ήταν ολόκληρο. 

Κάποιο ζώο είχε πατήσει το μισό. Ο μοναχός πήρε το υπόλοιπο, ευχαριστώντας πάλι το Θεό. Καθώς προχωρούσε βρήκε ένα άλλο μανιτάρι, αλλ΄ όταν έσκυψε να το κόψει, είδε ότι ήταν χαλασμένο και δεν το πείραξε. 

Τρώγονται μεταξύ τους

Όταν τέτοιου είδους Χριστιανοί, που φέρουν μόνον το όνομα, ζητάνε να τους λύσουμε τις διαφορές τους (όταν τρώγονται μεταξύ τους), να δεχτούμε μόνον, όταν δεχτούν να τις λύσουμε με το Ευαγγέλιο, διότι όλες οι άλλες λύσεις είναι ένας συνεχής πονοκέφαλος με ασπιρίνες.

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

πηγή

Ασήμαντος ιστός αράχνης

Για τον Θεό ο κόσμος δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένα ασήμαντο ιστό αράχνης. Το ίδιο ασήμαντο είναι και το σώμα μας. Και όμως κάθε μόριο της ύλης μαρτυρεί σοφία και διατηρείται με σοφία, με τους αιώνιους νόμους της σοφίας. 

Άγιον Όρος: Ένας τάφος που ζει την Ανάσταση!

~ Είχα χαθεί μέσα στα ψηλά δέντρα, στους πυκνούς θάμνους, στους ήχους του αγέρα που συνόδευε τα κελαηδίσματα των πουλιών.

Που βρίσκομαι; Που είναι το μονοπάτι; Πως βρέθηκα εδώ; Σαν να υπνοβατούσα τόση ώρα και τώρα ξάφνου ξύπνησα. Ξεκίνησα από την Σκήτη για πάω στο μοναστήρι αλλά…

Πάντως ακόμα είμαι μέσα στο Περιβόλι της Παναγίας…θάλασσα δεν ακούω, μονοπάτι δεν βλέπω, όμως κάτι μου ψιθυρίζει ότι καλά βαδίζω.

Ο ήλιος αρχίζει να κοκκινίζει καθώς θα ανανεώσει το ραντεβού του με τον Άθω σε λίγες ώρες.

Βαδίζω λοιπόν με μία υποφώσκουσα αγωνία μήπως με πιάσει το βράδυ εδώ έξω στην ερημιά.

«Υπεραγία Θεοτόκε, βοήθει μοι…». Η προσευχή γίνεται όλο και πιο έντονη μιας και συνειδητοποιώ ότι η νύκτα αρχίζει να μου χαμογελά απειλητικά.

Η οντολογική μετάνοια

Όλοι διαπιστώνουμε ότι η σημερινή εποχή είναι μια αλλοπρόσαλλη εποχή, στην οποία ο άνθρωπος, ως τέκνο του Θεού, διέκοψε αυθαιρέτως την σχέση του με τον Δημιουργό του Θεό. Αιτία της όλης αυτής καταστάσεως είναι η αμαρτία. 

Η αμαρτία ως παρακοή στο θέλημα του Δημιουργού μας Θεού είναι το μέτρο που κατανοούμε τον χωρισμό μας απ’ Αυτόν και από την ζωή, γιατί συνειδητοποιούμε τον θάνατο, τον πνευματικό θάνατο.

Είναι γεγονός ότι ο άνθρωπος γεννάται «πεπτωκώς» και συνεχώς πίπτει, αμαρτάνει. Για τον λόγο αυτό έχει ανάγκη μιας οντολογικής λύσεως. Και η λύση αυτή είναι η μετάνοια.

Αξιοσημείωτο είναι ότι η Αγιογραφική και Πατερική διδασκαλία δεν κηρύσσει «μετανοήστε», αλλά «μετανοείτε». Συνεχώς αμαρτάνεις, άνθρωπε, συνεχώς πρέπει να μετανοείς.

Μετάνοια πραγματική σημαίνει όχι απλώς μια αλλαγή συμπεριφοράς ή μια ψυχολογική τακτοποίηση, αλλά επίγνωση της ανεπάρκειας του ανθρώπου να βιώνει το θέλημα του Θεού και να αναζητεί την ζωή, η οποία πραγματώνεται στην προσωπική σχέση με τον Δημιουργό του Θεό. Τελικά μετάνοια είναι η ανάγκη προσωπικής κοινωνίας με τον Θεό.

Οι εμμονές είναι ο χειρότερος εχθρός για την πνευματική ελευθερία

Οι εμμονές είναι ο χειρότερος εχθρός για την πνευματική ελευθερία. Μένω σε κάτι, το σκέφτομαι, με κατατρώγει και με εμποδίζει να δω το παρόν, να δω την προσωπική μου αλήθεια. Αν δεν μπορώ να την δω, πώς θα αντικρίσω τον Χριστό; 

Αν δεν την γνωρίζω, πώς θα ελευθερωθώ γνωρίζοντας την Αλήθεια του Χριστού; Έρχονται πολλοί άνθρωποι στην εξομολόγηση. Ομολογούν την αμαρτία τους κι ο Χριστός την συγχωρεί, όμως το γεγονός της πτώσης συνεχίζει να τους κατατρώγει.

Η αλήθεια είναι ότι πέσαμε και πέφτουμε -κι αυτό είναι αδιαμφισβήτητο… Κι εμείς απέναντι σ’ αυτό τι κάνουμε; Φανερώνονται δύο δρόμοι: ο πρώτος είναι της εμμονής -που γεννά μέσα μας την ενοχή- και ο άλλος είναι της ενθύμησης.

Σίγουρα εξομολογηθήκαμε, όμως ουσιαστικά αυτό είναι το σημείο που φανερώνεται ο Σταυρός του Χριστού στη δική μου ζωή. Αυτός που δεν φταίει για τίποτε, σταυρώνεται για να εξαργυρώσει τα λάθη όλων μας, που φταίμε και γνωρίζουμε. 

Ἑβδομαδιαῖον Πρόγραμμα Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν

Είναι και δεν είναι δική μου

Εφόσον ζω η σάρκα είναι δική μου, επειδή μέσα σ’ αυτήν ζει το πνεύμα μου. Όταν πεθάνω όμως η σάρκα δεν είναι πια δική μου, αλλά ανήκει στον Θεό και τη γη. 

Και τα δύο είναι δικά μου με τη στενή σχέση που έχουν μαζί μου όπως η σάρκα και το αίμα με τη ψυχή που κατοικεί μέσα σ’ αυτά. Γιατί η ψυχή εισχωρεί σε ολόκληρο το σώμα και σ’ ολόκληρο το αίμα.

Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης

πηγή

Μια προσέγγιση στο μυστήριο του Βαπτίσματος

Αγαπητοί Γονείς

Ο Θεός σας χάρισε μια μεγάλη χαρά, να φέρετε μια καινούργια ύπαρξη στον κόσμο. Η γέννηση ενός παιδιού είναι μια συγκλονιστική εμπειρία για σας και μαζί της κουβαλάει ελπίδα, προσμονή, αγωνία, όνειρα. 

Και να που ήρθε η στιγμή της αναγέννησης. Ως μέλη της Εκκλησίας θεωρείτε υποχρέωσή σας να συνδέσετε το παιδί σας με το Χριστό και την Εκκλησία Του. Είναι μία ακόμη μεγάλη χαρά για σας αυτό το γεγονός της καινούργιας πνευματικής γέννας. 

Οι ετοιμασίες αρχίζουν καιρό πριν: Ο ναός και η ώρα που θα γίνει η βάπτιση, η επιλογή του αναδόχου, τα βαπτιστικά, οι καλεσμένοι, το τραπέζι κ.λπ. Θέλετε η βάπτιση του παιδιού σας να είναι αντάξια του ονόματός σας, να είναι εφάμιλλη της κοινωνικής σας θέσης, να αφήσει καλές εντυπώσεις στούς καλεσμένους σας.

« Γι᾿ αὐτό, μοναχέ, μήν κοιμᾶσαι ἀπό ἀμέλεια τόν ὕπνο τοῦ θανάτου, ἀλλά... »

Ὁ μέγας κατά τήν πρακτική ἀρετή Δαβίδ λέει πρός τόν Κύριο: «Τό κράτος μου πρός σέ φυλάξω». 

Ὥστε τό νά φυλαχθεῖ μέσα μας τό «κράτος», δηλ. ἡ δύναμη τῆς καρδιακῆς καί νοερῆς ἡσυχίας, ἀπό τήν ὁποία γεννιοῦνται ὅλες οἱ ἀρετές, αὐτό ἐπέρχεται σ᾿ ἐμᾶς μέ τή βοήθεια τοῦ Κυρίου, ὁ Ὁποῖος ἔδωσε τίς ἐντολές καί διώχνει ἀπό μᾶς τήν σιχαμερή λήθη ὅταν συνεχῶς τόν καλοῦμε νά μᾶς βοηθήσει, καί ἡ ὁποία (λήθη) φθείρει ὑπερβολικά τήν καρδιακή ἡσυχία, ὅπως τό νερό σβήνει τή φωτιά.

Ματιάζει τα καλά

Ο κακός ζήλος είναι βρασμός μοχθηρής ψυχής και εκδηλώνεται σαν ζηλοτυπία, σαν φθόνος, σαν μίσος προς αυτούς που έχουν κάτι λαμπρό. 

Παρακινείται από τα χυδαία και τα πονηρά και ματιάζει τα καλά. Αυτός που έχει κακό ζήλο, ζητά να αμαυρώσει καθετί που είναι φωτεινό στην όψη και φθονεί τον κάτοχό του. 

Ο Άγιος Γαβριήλ και οι μάρτυρες του Ιεχωβά

Μια φορά πήγαν στον Άγιο Γαβριήλ (τον ομολογητή εκ Γεωργίας) δύο γυναίκες Μάρτυρες του Ιεχωβά. Τις έστειλαν για να δουν αν ο π. Γαβριήλ θα τις έφερνε στην οδό της αληθείας. 

Όταν μπήκαν στο κελί, ο Άγιος, με ένα μυστηριώδες ύφος στη φωνή του, φώναξε:

- Ήρθε το χαλάζι και βρήκε την πέτρα! 

Μετά άρχισε να κλαίει για πολλή ώρα. Οι γυναίκες, μην αντέχοντας άλλο, τον ρώτησαν γιατί έκλαιγε. 

Χαίρε των Αποστόλων το ασίγητον στόμα, Χαίρε των αθλοφόρων το ανίκητον θάρσος

Ο άνθρωπος ο οποίος αναζητά νόημα στη ζωή του το βρίσκει όταν αισθάνεται ότι έχει μία αποστολή. Και τα δύο λειτουργούν αλληλένδετα. Η αποστολή εμπεριέχει το νόημα και το νόημα την αποστολή. Χωρίς αποστολή η ζωή δεν έχει περιεχόμενο. Ο άνθρωπος άγεται και φέρεται από τον χρόνο, τις επιλογές τω άλλων, τις επιθυμίες του. Ζει εική και ως έτυχε. 

Άνευ νοήματος ζωής, οποιαδήποτε αποστολή είναι αυτόνομη και περιστασιακή. Μπορεί φαινομενικά να προσφέρει περιεχόμενο στον άνθρωπο. Στην πράξη όμως γίνεται μία κίνηση, μία πορεία χωρίς νόημα. Δεν υπάρχει τελικός στόχος. Δεν μπορεί να βοηθήσει τον άνθρωπο να αισθανθεί πληρότητα. Διότι η αποστολή είναι η υπέρβαση αυτού που ονομάζουμε «μερικότητα» στη ζωή και η θέση της μέσα από μία συνολική προοπτική. 

Στο κείμενο των Χαιρετισμών της Παναγίας διαβάζουμε τον εξής λόγο: «χαίρε των Αποστόλων το ασίγητον στόμα, χαίρε των αθλοφόρων το ανίκητον θάρσος».

Η Παναγία γίνεται το ασίγητο στόμα των Αποστόλων του Χριστού και την ίδια στιγμή το ανίκητο θάρρος όλων εκείνων που ως αθλοφόροι δίδουν την μαρτυρία της όντως ζωής στον κόσμο. Απόστολοι και Μάρτυρες γνωρίζουν γιατί ζούνε και κυρίως για Ποιον ζούνε. Διακηρύττουν την Αλήθεια που είναι ο Εσταυρωμένος και Αναστάς Θεάνθρωπος σε όλο τον κόσμο. 

Τέσσερα ακαταμάχητα όπλα κατά του πονηρού

Ὁ σατανᾶς εἶναι ὁ μισόκαλος ἐχθρός, ὁ παμπόνηρος καὶ παγκάκιστος, ποὺ μέρα καὶ νύχτα, κάθε ὥρα καὶ στιγμή, μᾶς πολεμάει, μᾶς στεναχωρεῖ καί μᾶς πειράζει.

Καὶ ἄλλοτε σὰν πνευματικός σου πατέρας σὲ εἶχα συμβουλέψει πὼς νὰ ἀποφεύγεις τὶς πολύπλοκες παγίδες του καὶ νὰ φυλάγεσαι ἀπὸ τὰ πυρωμένα βέλη του.

Τώρα σὲ συμβουλεύω νὰ μεταχειρισθεῖς τέσσερα ὅπλα ἀκαταμάχητα. Μὲ αὐτὰ τὰ ὅπλα, ἂν βέβαια τὰ χρησιμοποιήσεις μὲ μεγάλη προσοχή, δεξιοτεχνία, προθυμία καὶ ἀνδρεία, ὄχι μόνο θὰ μείνεις ἄτρωτος καὶ ἀβλαβὴς ἀπὸ τὰ βέλη καὶ τὶς παγίδες τοῦ διαβόλου, ἀλλὰ καὶ θὰ τὸν νικήσεις καὶ θὰ τὸν ἀφανίσεις.

Ἑβδομαδιαῖον Πρόγραμμα Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν

«Η γη που διψά για βροχή»

Σημάδι της ψυχής που αδιαφορεί είναι το να μην ακούει με ευχαρίστηση τις Άγιες Γραφές, ενώ η ψυχή που αγρυπνεί δέχεται τους θείους λόγους, όπως η γη που διψά για βροχή.

Άγιος Εφραίμ ο Σύρος

πηγή

Δεν τη δηλητηριάζει…

Μερικοί νομίζουν σφαλερά πως η μνήμη του θανάτου δηλητηριάζει τη ζωή. Δεν τη δηλητηριάζει. Απεναντίας, μας διδάσκει να είμαστε προσεκτικοί και να απέχουμε απ’ όλα όσα πραγματικά δηλητηριάζουν τη ζωή- την αληθινή ζωή!

Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος

πηγή

Η Νηστεία των Χριστουγέννων και το Σαρανταλείτουργο

15 Νοεμβρίου, από σήμερον άρχεται η τεσσαρακονθήμερος νηστεία των Χριστουγέννων...

Επιτρέπεται εκτός Τετάρτης και Παρασκευής, μέχρι 17ης Δεκεμβρίου, από 18-24 κατάλυσις οίνου καί ελαίου (Ράλλη- Ποτλή, Σύνταγμα Ιερών Κανόνων, Τόμος Δ' σελ. 488, πρβλ. Πηδάλιον, Αθήναι 1841, υποσ. είς ερμηνεία του ΞΘ' κανόνος Αγ. Αποστόλων).

Σήμερα 15 Νοεμβρίου ἀρχίζει ἡ νηστεία τῶν Χριστουγέννων. Πρόκειται γιὰ μιὰ περίοδο ἔντονης πνευματικῆς ἐργασίας καὶ ψυχοσωματικῆς προετοιμασίας γιὰ τὸν ἑορτασμό τῆς μεγάλης ἑορτῆς τῆς Γεννήσεως τοῦ Κυρίου. 

Ἀπὸ τὶς 15 Νοεμβρίου ἕως τὶς 17 Δεκεμβρίου (κατ’ ἄλλη παράδοση ἕως τὶς 12 Δεκεμβρίου) νηστεύουμε τὸ κρέας, τὰ γαλακτομικά καὶ τὰ αὐγά καὶ τρῶμε ψάρι (ἐκτὸς βεβαίως Τετάρτης καὶ Παρασκευῆς, ποὺ νηστεύουμε αὐστηρά). Μετὰ τὶς 17 (ἢ 12) Δεκεμβρίου νηστεύουμε καὶ τὸ ψάρι. 

Ἡ νηστεία ὅμως κατὰ τὴν ὑπόδειξη τοῦ Κυρίου μας ἔχει νόημα, ὅταν συνδυάζεται μὲ προσευχὴ καὶ ἐλεημοσύνη. Γιὰ τὸ λόγο αὐτό, ἡ Ἐκκλησία μὲ τὴν ἔναρξη τῆς νηστείας μᾶς προσκαλεῖ σὲ ἐντονότερη λειτουργικὴ ζωή καὶ ἀγαθοεργία. 

Ἔτσι, ἡ ἐκκλησιαστικὴ παράδοση προβλέπει γιὰ τὴν περίοδο αὐτὴ τὴν καθημερινὴ -ἂν οἱ συνθῆκες τὸ ἐπιτρέπουν- τέλεση τῆς θείας λειτουργίας, τὴν τέλεση δηλαδὴ σαρανταλείτουργου. 

Ἡ τέλεση τοῦ σαρανταλείτουργου ἀποτελεῖ πολὺ μεγάλη εὐλογία. Εἶναι μιὰ θαυμάσια εὐκαιρία γιὰ βίωση τὴς μυστηριακῆς καὶ λατρευτικῆς ζωῆς, γιὰ ἐπαφὴ μὲ τὸν πλοῦτο τῆς ὑμνολογίας καὶ τῆς ἀκροάσεως τῶν θείων Γραφῶν, γιὰ συχνότερη θεία κοινωνία, γιὰ συχνότερη συγκρότηση τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινότητας. 

Ανάλογα με τις δυνατότητές τους

Όσοι επιζητούν την χριστιανική τελειότητα, απαρνούνται όλα τα υπάρχοντά τους. Και όσοι επιζητούν την σωτηρία, οφείλουν να κάνουν ελεημοσύνη, ανάλογα με τις δυνατότητές τους, και να αποφεύγουν την κακή χρήση της περιουσίας τους.

Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ

πηγή

Φωτογραφίες από τον χθεσινό Πανηγυρικό Εσπερινό στο Παρεκκλήσι του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

Φωτογραφίες από την χθεσινή Αρχιερατική Θεία Λειτουργία

Θεοτόκε Παρθένε, χαῖρε, κεχαριτωμένη Μαρία, ὁ Κύριος μετά σοῦ. Εὐλογημένη σύ ἐν γυναιξί, καί εὐλογημένος ὁ καρπός τῆς κοιλίας σου, ὅτι Σωτήρα ἔτεκες τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Θεοτόκε Παρθένε, χαῖρε, κεχαριτωμένη Μαρία, ὁ Κύριος μετὰ σοῦ. εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξί, καὶ εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου, ὅτι Σωτήρα ἔτεκες τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

(από την χθεσινοβραδυνή Αρτοκλασία)

Φωτογραφίες από την σημερινή Αρχιερατική, Πανηγυρική Θεία Λειτουργία

Το φοβερό δηλητήριο

Το βαρύ και ψυχοφθόρο φορτίο της καρδιάς φεύγει γρήγορα. Θα νιώσεις ανακούφιση και θα πεισθείς πως υπάρχουν πονηρά πνεύματα, που πετούν γύρω μας και επιδιώκουν διαρκώς την καταστροφή μας. Μολύνουν τις καρδιές μας με το δηλητήριο των σκοτεινών και πονηρών λογισμών.

Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης

πηγή

Μπορεί εσύ να πονάς εκεί, αλλά αλλού είναι το πρόβλημα

Ο Γέροντας Πορφύριος διηγείται:

- Όταν υπηρετούσα στην Πολυκλινική, έβλεπα συχνά να συμβαίνει το εξής. Άρχιζε ο γιατρός να εξετάζει τον ασθενή κι εκείνος διαμαρτυρόταν και του έλεγε ότι δεν ήταν σε εκείνο το σημείο που πονούσε, αλλά αλλού. 

Και του έλεγε ο γιατρός: 

«Μπορεί εσύ να πονάς εκεί, αλλά αλλού είναι το πρόβλημα». 

Και συνέχιζε ο γέροντας Πορφύριος:

Ἑβδομαδιαῖον Πρόγραμμα Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν

Αυτό κάνουν και οι δάσκαλοι

Πρέπει εκείνος που θέλει να έχουν αποτέλεσμα τα λόγια του στους ακροατές του, να μην σταματάει να δίνει παραινέσεις και συμβουλές για τα ίδια πράγματα, ούτε να μεταπηδάει σε άλλο θέμα, μέχρις ότου δει, ότι η προηγούμενη παραίνεσή του ρίζωσε καλά στην ψυχή τους. 

Αυτό κάνουν και οι δάσκαλοι· δεν οδηγούν τα παιδιά στο συλλαβισμό, μέχρις ότου διαπιστώσουν, ότι έμαθαν καλά τα γράμματα.

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

πηγή

Ἱερά Πανήγυρις

Συνεχίζει και μετά το θάνατο

Μητέρα της κόλασης είναι η κενοδοξία, που ανάβει με σφοδρότητα τη φωτιά και τρέφει το δηλητηριώδες σκουλήκι. 

Ἱερά Πανήγυρις

Θρησκεία χωρίς παιδεία ...

Θρησκεία χωρὶς παιδεία ὁδηγεῖ στὴ δεισιδαιμονία, ἐνῶ παιδεία χωρὶς θρησκεία ὁδηγεῖ στὴν ἀσέβεια καὶ τὴν ἀθεΐα. 

Ἅγιος Νεκτάριος

πηγή

Φωτογραφίες από την επίσκεψη του Κατηχητικού μας, στην Ιερά Μονή Παναγίας της Μακρυράχης

Τυπικά - Μακαρισμοί Θείας Λειτουργίας

(Ζωντανή ἠχογράφηση στον Ι.Ν. Παντανάσσης Κατερίνης

χθές, Κυριακῇ Ε' Λουκᾶν, 5 Νοεμβρίου 2017)

ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΩΝ ΤΥΠΙΚΩΝ

Α´ Ἀντίφωνον

ΨΑΛΜΟΣ ΡΒ' (102)

Ἦχος πλ. δ'

Εὐλόγει, ἡ ψυχή μου, τὸν Κύριον, καὶ πάντα τὰ ἐντός μου τὸ ὄνομα τὸ ἅγιον αὐτοῦ.

Εὐλόγει, ἡ ψυχή μου, τὸν Κύριον, καὶ μὴ ἐπιλανθάνου πάσας τὰς ἀνταποδόσεις αὐτοῦ.

Τὸν εὐϊλατεύοντα πάσας τὰς ἀνομίας σου, τὸν ἰώμενον πάσας τὰς νόσους σου.

Τὸν λυτρούμενον ἐκ φθορᾶς τὴν ζωήν σου, τὸν στεφανοῦντά σε ἐν ἐλέει καὶ οἰκτιρμοῖς.

Τὸν ἐμπιπλῶντα ἐν ἀγαθοῖς τὴν ἐπιθυμίαν σου, ἀνακαινισθήσεται ὡς ἀετοῦ ἡ νεότης σου.

Ποιῶν ἐλεημοσύνας ὁ Κύριος, καὶ κρῖμα πᾶσι τοῖς ἀδικουμένοις.

Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς (Πατριαρχικά Κ. Πρίγγου εἰς ἦχον πλ. α')

(Ζωντανή ἠχογράφηση στον Ι.Ν. Παντανάσσης Κατερίνης

σήμερα, Κυριακῇ Ε' Λουκᾶν, 5 Νοεμβρίου 2017)

Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν σὲ τὴν Θεοτόκον, τὴν ἀειμακάριστον καὶ παναμώμητον καὶ μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβεὶμ καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν, τὴν ὄντως Θεοτόκον, σὲ μεγαλύνομεν.

Πασαπνοάρια & Στιχηρά τῶν Αἴνων πλαγίου α' ἤχου

(Ζωντανή ἠχογράφηση στον Ι.Ν. Παντανάσσης Κατερίνης

σήμερα, Κυριακῇ Ε' Λουκᾶν, 5 Νοεμβρίου 2017)

ΑΙΝΟΙ

Ἦχος πλ. α ΄

Πᾶσα πνοὴ αἰνεσάτω τὸν Κύριον. Αἰνεῖτε τὸν Κύριον ἐκ τῶν οὐρανῶν· αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν τοῖς ὑψίστοις. Σοὶ πρέπει ὕμνος τῷ Θεῷ.

Αἰνεῖτε αὐτόν, πάντες οἱ Ἄγγελοι αὐτοῦ· αἰνεῖτε αὐτόν, πᾶσαι αἱ δυνάμεις αὐτοῦ. Σοὶ πρέπει ὕμνος τῷ Θεῷ.

Στίχ. Αἰνεῖτε αὐτὸν ἐπὶ ταῖς δυναστείαις αὐτοῦ, αἰνεῖτε αὐτὸν κατὰ τὸ πλῆθος τῆς μεγαλωσύνης αὐτοῦ.

Κύριε, ἐσφραγισμένου τοῦ τάφου ὑπὸ τῶν παρανόμων, προῆλθες ἐκ τοῦ μνήματος, καθὼς ἐτέχθης ἐκ τῆς Θεοτόκου, οὐκ ἔγνωσαν πῶς ἐσαρκώθης, οἱ ἀσώματοί σου Ἄγγελοι, οὐκ ᾔσθοντο πότε ἀνέστης, οἱ φυλάσσοντές σε στρατιῶται, ἀμφότερα γὰρ ἐσφράγισται τοῖς ἐρευνῶσι, πεφανέρωται δὲ τὰ θαύματα, τοῖς προσκυνοῦσιν, ἐν πίστει τὸ μυστήριον, ὃ ἀνυμνοῦσιν, ἀπόδος ἡμῖν ἀγαλλίασιν, καὶ τὸ μέγα ἔλεος.

Ἑβδομαδιαῖον Πρόγραμμα Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν