Κυριακή Ι’ Ματθαίου: Σχέση ζωντανή με την πίστη

Παρατηρούμε, στο σημερινό Ευαγγέλιο, την αγωνία που είχε ο πατέρας για να θεραπευθεί ο γιος του που έπασχε από σεληνιασμό. Στην αρχή, πήγε το παιδί του στους μαθητές του Χριστού για να βρει τη θεραπεία αλλά δεν κατάφεραν τίποτα· στη συνέχεια, λέει ο Χριστός να του φέρουν κοντά Του το νέο. 

«καὶ ἐπετίμησεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς, καὶ ἐξῆλθεν ἀπ’ αὐτοῦ τὸ δαιμόνιον καὶ ἐθεραπεύθη ὁ παῖς ἀπὸ τῆς ὥρας ἐκείνης». Ο Χριστός κατάφερε να διώξει το πονηρό δαιμόνιο από το νέο και βρήκε τη θεραπεία του από εκείνη την ώρα.

Αφού θεραπεύει το νέο ο Χριστός, ήρθαν κοντά Του οι μαθητές Του και Τον ρώτησαν: «διατί ἡμεῖς οὐκ ἠδυνήθημεν ἐκβαλεῖν αὐτό;», εμείς γιατί δεν μπορέσαμε να βγάλουμε το δαιμόνιο; 

Για να πάρουν τη συγκλονιστική απάντηση από τον Κύριο: «διὰ τὴν ἀπιστίαν ὑμῶν. ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν, ἐὰν ἔχητε πίστιν ὡς κόκκον σινάπεως, ἐρεῖτε τῷ ὄρει τούτῳ, μετάβηθι ἐντεῦθεν ἐκεῖ, καὶ μεταβήσεται, καὶ οὐδὲν ἀδυνατήσει ὑμῖν. τοῦτο δὲ τὸ γένος οὐκ ἐκπορεύεται εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ».

Δεν είχαν εκείνη την κατάλληλη πίστη για να κατορθώσουν να κάνουν κάτι τέτοιο.

Αν είχατε πίστη, μας λέει ο Χριστός, ως κόκκος σινάπεως θα λέγατε το βουνό να μετακινηθεί από εδώ για να πάει εκεί.

Αυτοί οι άνθρωποι ήταν τόσο κοντά στο Χριστό όσο κανείς από εμάς. Ακολούθησαν το Χριστό με όλο τους το είναι και ακόμα έδειχναν σημάδια ολιγοπιστίας; Εμείς άραγε έχουμε πίστη ή νομίζουμε ότι πιστεύουμε στο Θεό;

Ο Χριστός, σήμερα, μάς λέει κάτι καταπληκτικό. Να έχουμε πίστη ως σπόρο από σινάπι.

Τι δείχνει αυτό;

Να έχουμε ζωντανή και όχι νεκρή πίστη.

Ο σπόρος, με τη βοήθεια του ήλιου και του νερού, μπορεί να γίνει δέντρο. Από ένα σπόρο μπορούμε να πάρουμε κάτι παραπάνω.

Έτσι, χρειάζεται να έχουμε την πίστη μας προς το Θεό.

Να έχουμε ζωντανή σχέση μαζί Του.

Πηγαίνουμε Εκκλησία;

Νηστεύουμε, όσο μπορούμε, τις διατεταγμένες ημέρες;

Βοηθάμε τους συνανθρώπους μας;

Κάνουμε ελεημοσύνη;

Μπορεί να φαίνονται μικρά και καθόλου δύσκολα, αλλά δεν τα κάνουμε. Αυτές οι μικρές πράξεις δείχνουν την υπακοή μας στο λόγο Του αλλά και ότι η πίστη μας είναι ζωντανή· μετά από λίγο καιρό θα φανεί και ο καρπός της.

«Ἐγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις καί ἡ ζωή. Ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, κἄν ἀποθάνῃ, ζήσεται». Χρειάζεται να πιστέψουμε, με όλο μας το είναι, στο Χριστό. Να αφεθούμε στο θέλημά Του και να κάνουμε υπακοή σε αυτά που είπε.

Ας ξεκινήσουμε από τα μικρά, που είπαμε και παραπάνω. Λίγη προσευχή, λίγη νηστεία, εκκλησιασμός, συγχώρεση και ελεημοσύνη.

Όλα αυτά, τα κάνουμε για το Χριστό. Γιατί; Για τη δική μας σωτηρία. Τι θα κερδίσουμε; Την αιώνια ζωή. Τι πιο σπουδαίο υπάρχει;

Σωτήριος Θεολόγου

Φοιτητής Α.Ε.Α.Θ.