Να θυμάσαι πάντοτε...

Να θυμάσαι πάντοτε,

ότι το σήμερα είναι δικό σου, το αύριο είναι στο χέρι του Θεού. Και Εκείνος που σου έδωσε το πρωί, δεν σου υπόσχεται και το βράδυ.

Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης

Χωρίς νερό είναι αδύνατο να πλυθεί το λερωμένο ρούχο, και χωρίς δάκρυα μετανοίας είναι πολύ πιο αδύνατο να πλυθεί και να καθαριστεί από τις κηλίδες και τους μολυσμούς η ψυχή.

Όσιος Συμεών ο νέος Θεολόγος 

Η ψυχή του ταπεινού μοιάζει με πέλαγος. Ρίξε μια πέτρα στο πέλαγος. Θα ταράξει για λίγο την επιφάνεια και μετά καταδύεται αμέσως στα βάθη. Έτσι κα­ταβυθίζονται στην καρδιά του ταπεινού οι θλίψεις, γιατί η δύναμη του Κυρίου είναι μαζί του.

Όσιος Σιλουανός 

Ἡ καλλιέργεια τῆς ψυχῆς μας

Ἡ ἄσκηση εἶναι ἡ μητέρα τοῦ ἁγιασμοῦ. Ἀπ᾿ αὐτήν γεννιέται ἡ πρώτη γεύση τῶν μυστηρίων τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ψυχή πού μολύνθηκε ἀπό τά σαρκικά πάθη, δέν μπορεῖ ν᾿ ἀνέβει στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, οὔτε μπορεῖ νά συναριθμηθεῖ μέ τούς ἁγίους. 

Τά δάκρυα καί οἱ νηστεῖες δημιουργοῦν τήν ὀμορφιά τῆς ψυχῆς, πού στόλισμά της εἶναι οἱ ἀρετές. Οἱ θλίψεις καί οἱ στενοχώριες βοηθοῦν τήν ψυχή στήν πρόοδο τήν πνευματική καί στήν ἀπόκτηση τῶν ἀρετῶν . Ὅλοι οἱ ἅγιοι πέρασαν ἀπό τό καμίνι τῶν θλίψεων κι ἔτσι ἀπέκτησαν τίς ἀρετές.

Ν΄ ἀγωνίζεσαι μ᾿ ὅλες τίς δυνάμεις σου, μιμούμενος τό πάθος τοῦ Χριστοῦ, γιά νά μπορέσεις νά γευθεῖς τήν δόξα Του. Γιατί ἄν σταυρωθοῦμε μαζί μέ τόν Χριστό καί ὅπως ὁ Χριστός θά δοξασθοῦμε μαζί Του.

Ὅπως ὁ Χριστος σταυρώθηκε γιά τίς ἁμαρτίες μας, ἔτσι κι ἐμεῖς πρέπει νά σταυρώνουμε τά πάθη μας καί τίς κακές μας ἐπιθυμίες.

Θεέ μου Σ’ ευχαριστώ και Σε δοξολογώ, για την ημέρα που μου χάρισες

Θεέ μου Σ’ ευχαριστώ και Σε δοξολογώ, για την ημέρα που μου χάρισες.

Η ζωή μας σηκώνει το αλφαβητάρι του σταυρού μας, μαθαίνουμε την πνευματική ΑλφαΒήτα στο φως της ημέρας και την κάνουμε επανάληψη στον Θεό μέσ’ την σιγαλιά της νύχτας, μεγαλωμένα παιδιά που δεν σταμάτησαν ποτέ να κάνουν αταξίες, τρέχουν,κλαίγοντας στην αγκαλιά της Μάννας Παναγιάς να βρουν στοργή και στα χέρια του Πατρός Θεού να πάρουν την συγχώρεση, απλό είναι το μετερίζι της αναβαίνουσας ζωής μας, το γεμίσαμε λίρες και τζιβαέρια σαν υπερφορτωμένη λατέρνα, χορεύουμε στις μουσικές νότες μιας ασταμάτητης βιωτικής μανιβέλας.

Το ξύπνημα της ημέρας, είναι ευχαριστιακή κατάθεση ψυχής στα πόδια του Παντοκράτορος, ανάταση ζωής στην νέκρωση του φθαρμένου σώματος, ραψωδοί απαγγέλοντες το σάλπισμα της εγερμένης, φωτεινής αυγής, κάθε πρωί που ανατέλλει είναι μια ακόμη πιστωμένη ημέρα για μετάνοια, μια ακόμη ανανέωση χρόνου για άρδην συγχωρητικότητα, τα πρωινά έχουν την μορφή της κατάλευκης αγνότητας που αλλοιώνονται στο διάβα της ημέρας, ροδοκόκκινα μάγουλα νηπίου που χάσκει αφελώς μέσα στην μαυρίλα των μεγάλων, τα παιδιά είναι τα πρωινά της εαλωμένης αθωότητάς μας, οι γαλάζιες ποδιές με τους άσπρους γιακάδες, που δήλωναν τα πλουμιστά κάλλη του αυθόρμητης Καλημέρας στο στόμα τους.

Η ανάσα μας

Ξεχνάμε συχνά ότι δεν είμαστε παρά εφήμεροι επισκέπτες σ’ αυτή τη ζωή, και πρέπει κατά συνέπεια να κατοικούμε μέσα στην προσευχή αδιάκοπα, διότι η προσευχή είναι η ανάσα της ψυχής μας. 

Ὁ φύλακας ἄγγελος τῆς Ἁγίας Τραπέζης

Κάποιο βράδυ ένας ιερέας, πήγε κάπως αργά στην εκκλησία, γιατί είχε ξεχάσει κάτι που έπρεπε οπωσδήποτε να το πάρει. Ξεκλείδωσε την πόρτα και μπήκε μέσα. Ήταν σκοτεινά. 

Από την Ωραία Πύλη, την οποία είχε ξεχάσει ανοιχτή (δεν είχε τραβήξει την κουρτίνα), βλέπει έναν αστραφτερό Άγγελο με ξίφος πύρινο στο χέρι, να στέκεται δίπλα στην Αγία Τράπεζα! Τρόμαξε τόσο πολύ, που τράπηκε σε φυγή! Φοβήθηκε! Φτάνοντας στον Νάρθηκα (ο Ναός ήταν μεγάλος), ακούστηκε μία φωνή: "Στάσου!" Στάθηκε, λοιπόν, κοκκάλωσε, μαρμάρωσε!

Μη φοβάσαι, του είπε πολύ γλυκά η φωνή. Είμαι ο Άγγελος - φύλακας του Ναού. Όταν μία Τράπεζα σε έναν Ναό καθαγιάζεται και γίνεται Αγία, ο Κύριος, ο Παντοκράτωρ, ο Βασιλεύς των βασιλευόντων και Κύριος των κυριευόντων, τοποθετεί έναν ακοίμητο Άγγελο - φύλακα δίπλα στην Αγία Τράπεζα. 

Ακούω μια φωνή να μου λέει συχνά: «Πήγαινε στην Ορθόδοξη Εκκλησία…»

~ Κατά τα μέσα του μηνός Σεπτεμβρίου 1996 ένας ιερέας μας συνόδευσε με τ’ αυτοκίνητο την μεταφορά μιας εγκύου γυναίκας, συζύγου εργάτου τού Κλιμακίου μας, για το μαιευτήριο.

Εκεί συνάντησε και συνομίλησε, κατά την τάξιν, με τον διευθυντή τής κλινικής πού είναι ρωμαιοκαθολικός στο θρήσκευμα και γιατρός στο επάγγελμα. Ή κλινική ανήκει στην προτεστα­ντική Κοινότητα των Μεθοδιστών. Μετά από μία σύντομη συζήτηση για το προκείμενο θέμα, ό ιερεύς χάριν αβρότητος, πρότεινε στον κ. Διευθυντή Μουαγκάλα το όνομά του, μία επίσκεψη και στην δική μας Ορθόδοξη Εκκλησία.

Αλλά πριν ό ίδιος προγραμματίσει μια τέτοια επίσκεψη, δέχθηκε αλλεπάλληλες μυστηριώδεις νυκτερινές προσκλήσεις και μετά τρεις ημέρες τηλεφώνησε στην Ιεραποστολή. Όρισαν κάποια συνάντηση με τον προϊστάμενο ιερομόναχο π. Μελέτιο για το βράδυ τής ερχόμενης Κυριακής.

Δεν είναι μικρό και ασήμαντο

Τίποτε στη ζωή του ανθρώπου δεν είναι μικρό και ασήμαντο. Όλες οι ενέργειές του αποβαίνουν στη ζωή της αιωνιότητας είτε προς σωτηρία είτε προς απώλεια. 

“Ἕνας ταπεινός λογισμός κάνει ἀμέσως τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ νά ἐνεργεῖ…”

Μου έκανε εντύπωση πώς ένας ταπεινός λογισμός κάνει αμέσως την Χάρη του Θεού να ενεργή. 

Είχε έρθει στο Καλύβι ένα ξένο γατάκι. Το καημένο, φαίνεται, κάτι είχε φάει που το πείραξε και ζητούσε βοήθεια. Χτυπιόταν από τον πόνο και πεταγόταν σαν το χταπόδι, όταν το χτυπούν… 

Το λυπόμουν που το έβλεπα σ’ αυτήν την κατάσταση, αλλά δεν μπορούσα να κάνω τίποτε. Το σταύρωνα, το ξανασταύρωνα, τίποτε! «Βρε ταλαίπωρε, λέω τότε στον εαυτό μου, βλέπεις τα χάλια σου; Τόσα χρόνια καλόγερος, ούτε ένα γατί δεν μπορείς να βοηθήσης!». 

Μόλις ελεεινολόγησα τον εαυτό μου, εκεί που το γατάκι κόντευε να ψοφήση, αμέσως συνήλθε. Ήρθε κοντά μου, μου έγλειφε τα πόδια και έκανε χαρούμενο όμορφες τούμπες… Τι δύναμη έχει η ταπείνωση! Γι’ αυτό λέει: «Εν τη ταπεινώσει ημών εμνήσθη ημών ο Κύριος».

Προσκυνηματική επίσκεψη στο μοναστήρι του Αγίου Διονυσίου

Το Σάββατο 15/11/2025 πραγματοποιήθηκε προσκυνηματική επίσκεψη στο μοναστήρι του Αγίου Διονυσίου από το μεγάλο τμήμα του κατηχητικού της ενορίας μας.

Εκείνοι που γνωρίζουν το Θεό

Εκείνοι που γνωρίζουν το Θεό, γεμίζουν από κάθε καλή έννοια και επειδή επιθυμούν τα ουράνια, καταφρονούν τα βιοτικά. 

Αυτοί οι άνθρωποι ούτε αρέσουν στους πολλούς, ούτε και αυτοί αρέσκονται με τους πολλούς. Και γι’ αυτό όχι μόνο τους μισούν αλλά και τους περιγελούν οι πιο πολλοί ανόητοι. 

Η Ακολουθία της Τριθέκτης των Χριστουγέννων στον Ι.Ν. Παντανάσσης

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θαυματουργός ὁ Νεοκαισαρείας

Γεννήθηκε περίπου τὸ 210 μὲ 215 μ.Χ. Οἱ γονεῖς του ἦταν εἰδωλολάτρες καὶ εἶχαν μεγάλη κοινωνικὴ θέση στὴ Νεοκαισάρεια τοῦ Πόντου. Μετὰ τὴν στοιχειώδη ἐκπαίδευσή του, ὁ Γρηγόριος μαζὶ μὲ τὸν ἀδελφό του Ἀθηνόδωρο πῆγαν στὴ Βηρυτὸ γιὰ νὰ σπουδάσουν νομικά.

Ὁ Θεὸς ὅμως εἶχε ἄλλα σχέδια γιὰ τὸ Γρηγόριο. Ὅταν περνοῦσε ἀπὸ τὴν Καισαρεία, ἄκουσε τὸ δεινὸ ἑρμηνευτή τῶν Γραφῶν, Ὠριγένη. Ὁ Γρηγόριος τόσο πολὺ ἐνθουσιάστηκε μαζί του, ὥστε ἄφησε τὰ νομικὰ καὶ διετέλεσε ἐπὶ χρόνια μαθητής του.

Κατόπιν πῆγε στὴν Ἀλεξάνδρεια, καὶ ἀπὸ ἐκεῖ ἐπέστρεψε στὴ Νεοκαισάρεια μὲ πλήρη θεολογικὴ μόρφωση καὶ ἅγιο ζῆλο. Τότε ὁ Μητροπολίτης Ἀμασείας Φαίδημος διέκρινε τὰ χαρίσματά του καὶ τὸν ἔκανε ἐπίσκοπο Νεοκαισαρείας.

Ἡ ἐπισκοπὴ αὐτὴ εἶχε μόνο 17 χριστιανούς! Ὁ Γρηγόριος, ὅμως, δὲν τὸ θεώρησε ὑποτιμητικό. Βασιζόταν πολὺ στὴν δύναμη τῆς θείας χάριτος καὶ πάντα εἶχε στὸ μυαλό του τὰ ἐνθαρρυντικὰ λόγια τοῦ θείου Παύλου: «Νὰ ἐνδυναμώνεσαι μὲ τὴν χάρη ποὺ μᾶς δίνεται ἀπὸ τὴν σχέση καὶ τὴν ἕνωσή μας μὲ τὸν Ἰησοῦ Χριστό».