Τετάρτη 20 Νοεμβρίου 2024

Τά Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου


Ἡ εὐσεβὴς Ἄννα σύζυγος τοῦ Ἰωακείμ, πέρασε τὴν ζωή της χωρὶς νὰ μπορέσει νὰ τεκνοποιήσει, καθὼς ἦταν στείρα. Μαζὶ μὲ τὸν Ἰωακεὶμ προσευχόταν θερμὰ στὸν Θεὸ νὰ τὴν ἀξιώσει νὰ φέρει στὸν κόσμο ἕνα παιδί, μὲ τὴν ὑπόσχεση ὅτι θὰ ἀφιέρωνε τὸ τέκνο της σὲ Αὐτόν.

Πράγματι, ὁ Πανάγαθος Θεὸς ὄχι μόνο τῆς χάρισε ἕνα παιδί, ἀλλὰ τὴν ἀξίωσε νὰ φέρει στὸν κόσμο τὴν γυναίκα ποὺ θὰ γεννοῦσε τὸν Μεσσία, τὸν Σωτήρα μας Ἰησοῦ Χριστό. 

Ὅταν ἡ Παναγία ἔγινε τριῶν χρόνων, σύμφωνα μὲ τὴν παράδοση, ἡ Ἄννα καὶ ὁ Ἰωακείμ, κρατώντας τὴν ὑπόσχεσή τους, τὴν ὁδήγησαν στὸ Ναὸ καὶ τὴν παρέδωσαν στὸν ἀρχιερέα Ζαχαρία. Ὁ ἀρχιερέας παρέλαβε τὴν Παρθένο Μαρία καὶ τὴν ὁδήγησε στὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων, ὅπου δὲν ἔμπαινε κανεὶς ἐκτὸς ἀπὸ τὸν ἴδιο, ἐπειδὴ γνώριζε ἔπειτα ἀπὸ ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ τὸ μελλοντικὸ ρόλο τῆς Ἁγίας κόρης στὴν ἐνανθρώπιση τοῦ Κυρίου. 

Η διαφορά μεταξύ της Ορθοδοξίας και των θρησκειών


Η διαφορά μεταξύ της Ορθοδοξίας και των θρησκειών είναι απλή: Η Ορθοδοξία θεραπεύει την ιδιοτέλεια και μαζί με αυτήν θεραπεύει και τις σωματικές και ψυχικές ασθένειες του ανθρώπου και αποδίδει στην κοινωνία καλούς και αγαθούς πολίτες, ενώ οι θρησκείες θεωρούν την ανιδιοτέλεια ανέφικτη και αδυνατούν να θεραπεύσουν τον κόσμο, επειδή χρειάζονται κι οι ίδιες θεραπεία.

Η βάση της θεραπευτικής της Ορθοδοξίας είναι «ιατρέ θεράπευσε τον εαυτό σου για να θεραπεύσεις και τους άλλους». Στην Ορθοδοξία δεν υπάρχουν καλοί ή κακοί χριστιανοί. Υπάρχουν θεραπευμένοι και αθεράπευτοι. Ο θεραπευμένος γίνεται θεραπευτής των άλλων.

Ορθοδοξία που δεν θεραπεύει τον κόσμο, δεν είναι Ορθοδοξία. Το ερώτημα είναι, υπάρχουν σήμερα θεραπευμένοι στην Ορθοδοξία; Η ύπαρξη των Αγίων μαρτυρεί κατ’ αρχήν ότι η Ορθοδοξία θεραπεύει τον κόσμο. 

Μήν σταματᾶς ποτέ νά λές τήν εὐχή


«Η πράξη της νοεράς προσευχής είναι να βιάσεις τον εαυτόν σου να λέγεις συνεχώς την ευχή με το στόμα αδιαλείπτως. 

Στην αρχή γρήγορα, να μην προφθάνει ο νους να σχηματίζει λογισμό μετεωρισμού. 

Να προσέχεις μόνο στα λόγια: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με».

Όταν αυτό πολυχρονίσει, το συνηθίζει ο νους και το λέγει και γλυκαίνεσαι ωσάν να έχεις μέλι στο στόμα σου και θέλεις να το λέγεις. 

Αν το αφήσεις στενοχωρείσαι πολύ. 

Τρίτη 19 Νοεμβρίου 2024

Η συγκέντρωση του νου στην προσευχή


Μία μέρα καθήμενος στὸ κελλί του, ὁ Στάρετς ἔτυχε νὰ ρίξη μία ματιὰ στὴν ἁγία του γωνιά, ὅπου ἦταν οἱ εἰκόνες του. 

Ἕνα θέαμα ὅμως τὸν τρόμαξε. Μπροστὰ στὶς εἰκόνες στεκόταν ἕνας δαίμονας μὲ ἕνα ἀηδιαστικό, φρικιαστικὸ κεφάλι, σὰν κουκουνάρι. Στεκόταν ἐκεῖ καὶ παραληροῦσε τοὺς Ψαλμοὺς τοῦ Δαβίδ.

Γέροντα, μερικοί από φιλότιμο δεν πάνε να εξομολογηθούν


– Γέροντα, μερικοί από φιλότιμο δεν πάνε να εξομολογηθούν.

«Αφού μπορεί να ξανακάνω το ίδιο σφάλμα, λένε, για ποιό λόγο να πάω να το εξομολογηθώ; για να κοροϊδεύω τον παπά;».

– Αυτό δεν είναι σωστό!

Είναι σαν να λέη ένας στρατιώτης, όταν τραυματίζεται: «Αφού ο πόλεμος δεν τέλειωσε και μπορεί πάλι να τραυματισθώ, γιατί να δέσω το τραύμα μου;». Αλλά, αν δεν το δέση, θα πάθη αιμορραγία και θα πεθάνη.

Χωρίς έμπνευση


Δεν μπορούμε να ζούμε χριστιανικά χωρίς έμπνευση. Το σημαντικότερο είναι να εμπνέει ο Θεός τον αγώνα μας για τη σωτηρία. 

Η κάθοδος των Χορών από το Ιερό Αναλόγιο


Ἡ κάθοδος τῶν χορῶν σὲ συγκεκριμένες στιγμὲς τῶν ἱεροπραξιῶν τῆς Ἐκκλησίας μας ὅπως προβλέπει τὸ λεγόμενο ἐν πολλοῖς ἄγραφο τυπικὸ τοῦ Πατριαρχικοῦ Ναοῦ, εἶναι μία ἀκόμη ἀπόδειξη τοῦ πόσο προσεκτικοὶ ὑπῆρξαν οἱ ἱεροψάλτες ὄχι μόνο μὲ τὸν ἦχο, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν εἰκόνα ποὺ ἐκπέμπεται μέχρι καὶ σήμερα ἀπὸ τὰ ἱερὰ ἀναλόγια. 

Διότι δὲν πρέπει νὰ ξεχνάμε ὅτι αὐτὸ ποὺ προσφέρει ὁ Ναὸς κατὰ τὴν κοινὴ προσευχὴ εἶναι πέραν τῶν ὑπολοίπων, καὶ μία γλυκιὰ βροχὴ γιὰ τὶς αἰσθήσεις. 

Ἡ ὄσφρηση τοῦ θυμιάματος, ἡ ἀκοὴ τῆς εὐχῆς, τοῦ ἀναγνώσματος ἢ τοῦ ὕμνου, ἐρεθίζονται μαζὶ μὲ τὴν ὅραση τῶν ἱερῶν εἰκόνων, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν θέαση ἑνὸς ἐκκλησιαστικοῦ πληρώματος ποὺ μὲ τὶς κινήσεις του δὲν μᾶς ἀφήνει περιθώρια ἀμφισβήτησης ὅτι βρισκόμαστε πλέον σὲ ἕναν χῶρο μετανοίας, σὲ ἕναν κοινὸ τόπο λατρείας τοῦ ὑπερκόσμιου, ὅπου κυριαρχεῖ κατὰ μίμηση τοῦ Παραδείσου μία σεμνὴ (καὶ ὄχι σεμνότυφη) ἱεροπρέπεια.

Δευτέρα 18 Νοεμβρίου 2024

Τα οφέλη των Κατηχητικών Σχολείων στην Οικογένεια


Οι περισσότεροι γονείς στο άκουσμα περί κατηχητικών σχολείων δείχνουν μια αδικαιολόγητη αποστροφή. 

Ταυτόχρονα οι ίδιοι έχουν ήδη από την τάξη του νηπιαγωγείου σχηματίσει την καλύτερη γνώμη για τα παιδιά τους. Το παιδί μου είναι έξυπνο, καλό, κοινωνικό, έχει κάτι το ιδιαίτερο. Φράσεις που ακούμε συχνά σε συναναστροφές με άλλους γονείς. 

Πολλές φορές όμως ζούμε σε μια ψευδαίσθηση, σε μια ουτοπία. Φανταζόμαστε το παιδί μας ως ένα μελλοντικό δικηγόρο, ως γιατρό ακόμη και ως πρωθυπουργό, με οικονομική πάντοτε ευχέρεια. Δυσκολευόμαστε να δούμε και να σκεφτούμε το παιδί μας απλά ευτυχισμένο, σε ένα ασφαλές οικογενειακό περιβάλλον, περιστοιχισμένο από καλοπροαίρετους ανθρώπους και με έναν καλό σύντροφο στο πλάι του.

Στη διάρκεια όμως της σχολικής ζωής του δημοτικού σχολείου έρχονται και τα πρώτα σύννεφα προβληματισμού για τη συμπεριφορά του παιδιού μας.

Εκεί δεν υπάρχει κακό

20150922-4

Όπου ευρίσκεται ο Θεός, εκεί δεν υπάρχει κακό. Όλα όσα απορρέουν από τον Θεόν, έχουν μέσα τους την ειρήνη και οδηγούν τον άνθρωπο προς την αυτοκατάκριση και ταπείνωση. 

Εάν ο άνθρωπος από αγάπη προς τον Θεόν και χάριν της ενάρετου Ζωής δεν έχει περιττή μέριμνα για τον εαυτό του, πιστεύοντας ότι γιʼ αυτόν φροντίζει ο Θεός, αυτή του η εμπιστοσύνη στην Πρόνοια του Θεού είναι και πραγματική και συνετή. 

“Να νιώσουμε την προσευχή ως ανάγκη”



– Γέροντα, δὲν ἔχω μεγάλη πίστη καὶ νιώθω ἀδύναμη.

– Ξέρεις τί νὰ κάνης; Νὰ κρεμασθῆς ἀπὸ τὸν Θεό, ὅπως κρεμιέται τὸ παιδάκι ἀπὸ τὸν λαιμὸ τοῦ πατέρα του, καὶ νὰ Τὸν σφίξης ἔτσι ποὺ νὰ μὴν μπορῆ νὰ σὲ ἀπομακρύνη ἀπὸ κοντά Του. Τότε θὰ νιώσης σιγουριὰ καὶ δύναμη.

– Νιώθω, Γέροντα, τὴν ἀνάγκη νὰ ἀκουμπήσω στὸν Θεό, ἀλλὰ δυσκολεύομαι.

– Νὰ σηκώνης τὰ χέρια σου ψηλά· ἔτσι σιγά-σιγὰ θὰ μεγαλώσουν καὶ θὰ πιασθῆς ἀπὸ τὸν Θεό.

– Γέροντα, ὅταν δὲν ἔχω πολὺ χρόνο καὶ βιάζωμαι στὴνπροσευχή, μήπως κλέβω τὸν χρόνο ποὺ πρέπει νὰ δώσω στὸν Χριστό;

– Ὁ Χριστὸς ἔχει πολλά· ὅσα καὶ νὰ κλέψης, δὲν ἔχειἀνάγκη· ἐσὺ ὅμως δὲν βοηθιέσαι. Δὲν ἔχει ἀνάγκη ὁ Χριστὸς ἀπὸ τὴν προσευχή μας, ἀλλὰ ἐμεῖς ἔχουμε ἀνάγκη ἀπὸ τὴν βοήθειά Του.

Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2024

Άγιος Πορφύριος: Πάντα ο Θεός έχει το σχέδιό Του

Αποτέλεσμα εικόνας για αγιος πορφυριος χριστος

Ευάγγελος ήταν το βαπτιστικό του όνομα και τον καλούσαν Άγγελο. Κι ήταν Άγγελος, όνομα και πράγμα. Διότι από μικρός ζούσε με υποδειγματική υπακοή, διατηρούσε την καρδιά του καθαρή και επιθυμούσε με σφοδρό πόθο να δοξάζει τον Θεό.

Οι γονείς του ήταν φτωχοί και γι’ αυτό το λόγο, ο πατέρας του αναγκάστηκε να ταξιδέψει στα ξένα και να δουλέψει ως εργάτης στη διώρυγα του Παναμά. Έτσι, ο μικρός Άγγελος που έμεινε πίσω βοηθούσε σε κάθε δουλειά μέσα κι έξω από το σπίτι.

Για όλα ήταν πρόθυμος: να φυτεύει, να σκαλίζει, να ποτίζει τον κήπο, να πηγαίνει και να φέρνει τα ζώα για βοσκή, να φυλάει τα πρόβατα.

Σχολείο δεν μπόρεσε να πάει παρά μόνο μια τάξη κι αυτή λειψή, γιατί ο δάσκαλός του συχνά αρρώσταινε.

Ἑβδομαδιαῖον Πρόγραμμα Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν