Τα έργα της αγάπης
Πλούσιοι είναι οι καρποί και πολύς ο μισθός των έργων που γίνονται από αγάπη.
ΠΟΤΕ να μην κάνης το κακό. Έστω κι αν το ζητά κάποιου προσώπου η αγάπη.
Μπορεί όμως, χάριν ενός προσώπου που αγαπούμε, να αναβάλουμε κάποιο καλό έργο, ή να το αντικαταστήσουμε με κάποιο καλύτερο. Αυτό δεν είναι παράληψις καλής πράξεως. Είναι εκτέλεσις πράξεως ακόμη καλυτέρας.
Η καλή πράξις τότε μόνον ωφελεί, όταν έχη κίνητρο την αγάπη. Και η μικρότερη πράξις, όταν γίνεται από αγάπη, φέρει καρπόν πολύν, γιατί ο Θεός, δεν λαμβάνει υπ’ όψι την ποσότητα του καλού, αλλά την καλή διάθεσι.
Πολύ αγάπη, είναι ήδη πολύ προσφορά.
Καλή εργασία, είναι ήδη πολύ εργασία.
Του κοινού καλού η εξυπηρέτησις είναι έργο ευγενικό και αξιόμισθο.
Υπάρχουν όμως πολλά έργα, που φαίνονται έργα αγάπης, ενώ είναι σαρκικά. Ο εγωϊσμός, το συμφέρον, ο αυτοθαυμασμός είναι οι τακτικοί σύντροφοι των έργων μας.
Αυτός που έχει μέσα του πλήρη και τελεία αγάπη, δεν επιζητεί το συμφέρον του ποτέ. Εκείνο που επιθυμεί είναι ένα και μόνο. Η δόξα του Θεού.
Ο άνθρωπος αυτός δεν αισθάνεται φθόνο για κανέναν. Θέλει τη χαρά του να την μοιράζεται και μ’ άλλους. Την αληθινή δε χαρά και ευτυχία μόνο στον Θεό την βρίσκει.
Πηγή όλων των καλών θεωρεί τον Θεό, ο Οποίος μας δίδει τα πάντα και στην αιώνια βασιλεία του Οποίου αναπαύονται οι άγιοι.
Ώ! Όλα θα τα έβλεπε κανείς μάταια και άσκοπα, αν φώτιζε μέσα του ένας έστω σπινθήρ αληθινής αγάπης!
Από το βιβλίο: Η Μίμησις του Χριστού, του Κεμπησίου Θωμά.
Νεοελληνική απόδοσις της εκδοθείσης το 1902 μεταφράσεως του Αβερκίου Λαμπίρη υπό την έγκρισιν και ευλογίαν της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Εκδόσεις ΦΩΣ
η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη
