Κυριακή του Θωμά: «Ὁ Κύριός μου καί ὁ Θεός μου» (Ἰω. 20,28)
Χριστός Ανέστη!
Από την προηγούμενη Κυριακή, αυτός ο πανηγυρικός λόγος αντηχεί σε όλα τα πλάτη και μήκη του πλανήτη, διαλαλώντας την Ανάσταση του Χριστού.
Τη Νίκη της ζωής έναντι του θανάτου.
Της δικής μας νίκης έναντι του δικού μας θανάτου.
Αν θέλουμε να συμπτύξουμε και τα τέσσερα Ευαγγέλια σε δύο λέξεις, θα ήταν: Χριστός Ανέστη!
Το σημερινό Ευαγγέλιο, Κυριακή μετά την Ανάσταση, περιγράφει το γεγονός της Αναστάσεως, αλλά και η απόδειξη αυτού από την πίστη του Αποστόλου Θωμά.
«Οὔσης οὖν ὀψίας τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ τῇ μιᾷ τῶν σαββάτων, καὶ τῶν θυρῶν κεκλεισμένων ὅπου ἦσαν οἱ μαθηταὶ συνηγμένοι διὰ τὸν φόβον τῶν ᾿Ιουδαίων, ἦλθεν ὁ ᾿Ιησοῦς καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον, καὶ λέγει αὐτοῖς· εἰρήνη ὑμῖν. (Ἰωάν. κ’ 19).
Από το παραπάνω απόσπασμα του Ευαγγελίου του Ιωάννη, παρατηρούμε ότι η Ανάσταση έγινε ημέρα Κυριακή· το ίδιο παρατηρούμε και στο Ευαγγέλιο του Μάρκου: «Καὶ διαγενομένου τοῦ σαββάτου… λίαν πρωΐ τῆς μίας σαββάτων» (Μάρκ. ιστ’ 1-2). Το απόγευμα της ίδιας μέρας, οι μαθητές συγκεντρώνονται σε ένα σπίτι, αλλά έλειπε ένας. Ο πρωταγωνιστής της σημερινής ημέρας· ο Θωμάς.
Βλέπουμε ότι ο Χριστός δεν χτυπάει την πόρτα του σπιτιού αλλά εμφανίστηκε ζωντανός μπροστά στους μαθητές, καθώς είχαν φόβο για τους Ιουδαίους μήπως προσπαθήσουν να τους σκοτώσουν γιατί ήταν μαθητές του Χριστού.
Ο τρόπος εμφάνισης του Νικητή της Ζωής γίνεται θαυματουργικά για να τους δείξει ότι είναι ζωντανός και παντοδύναμος, αλλά και να μην υπάρξει καμία αμφιβολία από τη μεριά των μαθητών. Με αποτέλεσμα, να εμψυχώνει περισσότερο την πίστη των μαθητών Του, όπου τις τελευταίες μέρες έπεσε λόγω των πράξεων των ιουδαίων προς τον Διδάσκαλό Τους.
Αφού στέκεται στη μέση ο Χριστός, τους λέει: "Ειρήνη σε εσάς". Τι ειρήνη; Εσωτερική. Τους έδειξε να καταλάβουν ότι σε όλη τους τη ζωή, θα είναι στο πλάι τους σε ό,τι και αν χρειαστούν.
«καὶ τοῦτο εἰπὼν ἔδειξεν αὐτοῖς τὰς χεῖρας καὶ τὴν πλευρὰν αὐτοῦ. ἐχάρησαν οὖν οἱ μαθηταὶ ἰδόντες τὸν Κύριον» (Ἰωάν. κ’ 20). Προβαίνει στην παραπάνω κίνηση για να πιστέψουν, ακόμα μια φορά, ότι είναι ο πραγματικός Χριστός που δέχτηκε τις πληγές και τα χτυπήματα. Άλλωστε, αυτά είναι τα σημάδια της αγάπης για τους ανθρώπους. Τότε, οι μαθητές χάρηκαν ιδιαίτερα γιατί ξαναβλέπουν τον Διδάσκαλό τους.
«Εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς πάλιν· εἰρήνη ὑμῖν. καθὼς ἀπέσταλκέ με ὁ πατήρ, κἀγὼ πέμπω ὑμᾶς» (Ἰωάν. κ’ 21). Και δεύτερη φορά, τους δίνει ειρήνη. Ειρήνη μεταξύ τους και μεταξύ του κόσμου. Να μπορούν να δίνουν στους ανθρώπους την ειρήνη που δίνει ο Χριστός σε αυτούς.
«Καθὼς ἀπέσταλκε μὲ ὁ πατήρ, κἀγώ πέμπω ὑμᾶς» (Ἰωάν. κ’ 21). Όπως στέλνει ο Θεός τον Υιό Του, έτσι στέλνει και ο Υιός τους μαθητές Του στους ανθρώπους. Γιατί το κάνει αυτό; Γιατί αγαπάει τους ανθρώπους και θέλει να τους σώσει όλους.
«Καὶ τοῦτο εἰπὼν ἐνεφύσησε καὶ λέγει αὐτοῖς· λάβετε Πνεῦμα ῞Αγιον· ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς, ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται» (Ἰωάν. κ’ 22-23). Δίνει ο Χριστός στους μαθητές, πνεύμα Άγιο, για δεύτερη φορά. Την πρώτη φορά, έδωσε στον άνθρωπο πνοή ζωής· τώρα δίνει πνεύμα ζωής λόγω της αμαρτίας που εξασθένησε τον άνθρωπο.
«Θωμᾶς δὲ εἷς ἐκ τῶν δώδεκα, ὁ λεγόμενος Δίδυμος, οὐκ ἦν μετ’ αὐτῶν ὅτε ἦλθεν ὁ ᾿Ιησοῦς. ἔλεγον οὖν αὐτῷ οἱ ἄλλοι μαθηταί· ἑωράκαμεν τὸν Κύριον. ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· ἐὰν μὴ ἴδω ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοῦ τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὸν δάκτυλόν μου εἰς τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὴν χεῖρά μου εἰς τὴν πλευρὰν αὐτοῦ, οὐ μὴ πιστεύσω» (Ἰωάν. κ’ 24-25).
Ερχόμαστε στο βασικό σημείο της ευαγγελικής περικοπής. Από τη συνάντηση των μαθητών με τον Χριστό, έλειπε ο Θωμάς. Του είπαν οι άλλοι μαθητές ότι είδαν τον Αναστημένο Χριστό. Και τότε, ο Θωμάς ξεσπάει σε μία αμφισβήτηση. «Αν δεν βάλω τα δάχτυλά μου στα σημάδια των καρφιών και δεν ακουμπήσω την πλευρά Του, δεν θα πιστέψω».
Ο Θωμάς ήταν μπροστά στην Ανάσταση του Λαζάρου από τον Χριστό, αλλά δεν μπορούσε να πιστέψει την Ανάσταση του Διδασκάλου του. Είχε μέσα του μία δυσπιστία για το γεγονός. Αλλά, ας μην ξεχνάμε ότι και ο Θωμάς ήταν άνθρωπος και είχε την αδυναμία της ανθρώπινης φύσης παρά του ότι είχε αρκετές αιτίες για να πιστέψει. Ήθελε όχι μόνο να Τον δει, αλλά και να ακουμπήσει στα σημάδια που είχε ο Χριστός από τη Σταύρωση.
Ο Χριστός θα καταφέρει, στη συνέχεια, να αλλάξει την άποψη του μαθητή Του. «Καὶ μεθ’ ἡμέρας ὀκτὼ πάλιν ἦσαν ἔσω οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ καὶ Θωμᾶς μετ’ αὐτῶν. ἔρχεται ὁ ᾿Ιησοῦς τῶν θυρῶν κεκλεισμένων, καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον καὶ εἶπεν· εἰρήνη ὑμῖν» (Ἰωάν. κ’ 26). Μετά από οκτώ ημέρες, εμφανίζεται πάλι ο Χριστός στους μαθητές, και στο Θωμά, και τους λέει: Ειρήνη σε εσάς. Θα διερωτηθούμε, μα καλά, δεν μπορούσε να εμφανιστεί την επόμενη μέρα ή ακριβώς εκείνη τη στιγμή της απιστίας του Θωμά; Γιατί χρειάστηκε να περιμένει άλλες οκτώ ημέρες; Περίμενε για να είναι η ίδια μέρα, δηλαδή ημέρα Κυριακή. Επίσης, να αυξηθεί η απιστία του Θωμά σχετικά με την Ανάσταση αλλά και να δείξει ότι οι μαθητές δεν μπορούν να επιβεβαιώσουν την Ανάστασή Του χωρίς τη δική Του βοήθεια, κατά τον Άγ. Νικόλαο Βελιμίροβιτς.
«Εἶτα λέγει τῷ Θωμᾷ· φέρε τὸν δάκτυλόν σου ὧδε καὶ ἴδε τὰς χεῖράς μου, καὶ φέρε τὴν χεῖρά σου καὶ βάλε εἰς τὴν πλευράν μου, καὶ μὴ γίνου ἄπιστος, ἀλλὰ πιστός» (Ἰωάν. κ’ 27). Αποκρίνεται ο Θωμάς: Ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου. Χωρίς να αγγίξει το σώμα του Κυρίου, συνειδητοποίει ότι είναι ο Αναστημένος Χριστός.
«Λέγει αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· ὅτι ἑώρακάς με, πεπίστευκας· μακάριοι οἱ μὴ ἰδόντες καὶ πιστεύσαντες» (Ἰωάν. κ’ 29). Τότε, προσπαθεί ο Χριστός να κάνει παρατήρηση προς το Θωμά, λέγοντάς του ότι: «πίστεψες, επειδή με είδες». Ο Θωμάς πίστεψε επειδή ικανοποίησε μία από τις αισθήσεις του· την όραση. Αλλά, λέει ο Χριστός ότι: Ευλογημένοι είναι όσοι δεν με είδαν και θα πιστέψουν.
Κατά τον Άγ. Ιωάννη τον Χρυσόστομο, ο Χριστός, μετά την Ανάστασή Του, δεν έκανε κανένα θαύμα. Γιατί η Ανάσταση είναι το μεγαλύτερο θαύμα.
Ας πιστέψουμε και εμείς στην Ανάσταση του Χριστού και να φωνάξουμε, όπως έκανε και ο Θωμάς: Ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου!
Να γίνει ο δικός Μου Κύριος!
Ο δικός ΜΟΥ Θεός!
Να έχουμε προσωπική επαφή με τον Αναστημένο Χριστό!
Χριστός Ανέστη!
Σωτήριος Θεολόγου
Φοιτητής Α.Ε.Α.Θ.
