Κυριακή του Τυφλού: Η έπαρση στη ζωή μας

Χριστός Ανέστη!

Κυριακή έκτη από την εορτή του Πάσχα, και το σημερινό Ευαγγέλιο μάς παρουσιάζει ακόμα ένα θαύμα που κάνει ο Χριστός σε έναν πονεμένο άνθρωπο. Προσπαθεί με το δικό Του τρόπο, να απαλύνει τον πόνο των ανθρώπων και να φανερωθεί η θεότητά Του.

Όμως, ας σταθούμε σε ένα σημείο του λόγου του Κυρίου: «Eις κρίμα εγώ εις τον κόσμον τούτον ήλθον, ίνα οι μη βλέποντες βλέπωσι και οι βλέποντες τυφλοί γένωνται» (Ιω. 9:39).

Δηλαδή;

«Ήρθα για να φέρω σε κρίση τον κόσμο, έτσι ώστε αυτοί που δεν βλέπουν να βρουν το φως τους, κι εκείνοι που βλέπουν ν’ αποδειχθούν τυφλοί» (Ιω. 9:39)

Με αυτά τα λόγια χαρακτηρίζει τους Φαρισαίους ο Χριστός. Αυτοί που βλέπουν θα είναι τυφλοί και αυτοί που δεν βλέπουν θα βρουν το φως.

Άραγε, για ποιο πράγμα μιλούσε;

Για αυτό που ταλανίζει την ανθρωπότητα ακόμα και σήμερα. Για την έπαρση των ανθρώπων.

Ας δούμε τους Φαρισαίους και μετά θα περάσουμε και στις μέρες μας.

Οι Φαρισαίοι νόμιζαν ότι κατείχαν την αλήθεια για το Θεό. Νόμιζαν ότι ήξεραν τα πάντα για το Θεό. Είχαν δίπλα τους τον αληθινό Θεό, αλλά δεν τον κατάλαβαν. Γιατί; Γιατί έμειναν σε αυτά που ήξεραν. Έμειναν στον εαυτό τους. Νόμιζαν ότι ήξεραν τα πάντα· και τελικά, δεν ήξεραν τίποτα. Η Αλήθεια ήταν δίπλα τους και δεν Την κατάλαβαν.

Κάτι τους έλειπε.

Αυτό που λείπει και από εμάς σήμερα.

Η ταπείνωση.

Δεν ταπείνωσαν τον εαυτό τους για να ακούσουν το Χριστό.

«Αυτοί που βλέπουν θα είναι τυφλοί», και για τους Φαρισαίους και για εμάς.

Ας έρθουμε, τώρα, στο σήμερα.

Σήμερα, τι κάνουμε;

Νομίζουμε ότι ξέρουμε τα πάντα.

Γίναμε θεολογικότεροι –να με συγχωρείτε για τον όρο- των θεολόγων.

Γίναμε Πατέρες της Εκκλησίας, γνωρίζοντας όλη τη θεολογία, δογματική κλπ.

Δεν έχουμε ταπεινό φρόνημα για να μάθουμε το ορθό.

«Αυτό εγώ το ξέρω. Έτσι πρέπει να γίνει», είναι κάποιες φράσεις που χρησιμοποιούμε συχνά για τα πεπραγμένα στο χώρο της θεολογίας.

Ακούμε τον κάθε ένα και δεν ακούμε τον άνθρωπο που σπούδασε την ιερή επιστήμη.

Συχνά, παρατηρείται και το φαινόμενο, να διορθώνουμε τον ίδιο μας τον πνευματικό, γιατί εμείς «γνωρίζουμε καλύτερα».

Τι χρειάζεται για να αλλάξουμε;

Να αγωνιστούμε για να αποκτήσουμε ταπεινό φρόνημα. Δύσκολος αγώνας γιατί πρέπει να καταργήσω το «εγώ» μου. Αλλά, μόνο με την ταπείνωση μπορούμε να αλλάξουμε και να γίνουμε καλύτεροι. Να ενδυθούμε τον νέο άνθρωπο, κατά τον Απόστολο Παύλο.

Και τότε, η καρδιά μας αλλά και η ύπαρξή μας θα ειρηνεύσουν.

Αμήν!

Σωτήριος Θεολόγου

Φοιτητής Α.Ε.Α.Θ.