Κυριακή Β’ Ματθαίου: Η πρόσκληση του Χριστού για τη ζωή μας

 

Σήμερα (σ.σ. χθες), ακούσαμε από τον Ευαγγελιστή Ματθαίο, να ξεκινάει η δημόσια δράση του Χριστού. Καλεί κοντά Του, τους πρώτους μαθητές Του για να ξεκινήσει το έργο Του για τη σωτηρία των ανθρώπων.

Ο Χρυσορρήμων Ιωάννης αναφέρει σχετικά με την κλήση των πρώτων μαθητών: «Πρόσεξε επίσης την πίστη και την υπακοή τους. Διότι αν και βρίσκονταν στο μέσο της εργασίας τους (γνωρίζετε βέβαια πόσο απαιτητική είναι η αλιεία), όταν άκουσαν την προτροπή του Κυρίου δεν ανέβαλαν, ούτε και το μετέθεσαν για αργότερα, ούτε είπαν: 

«Να επιστρέψουμε στο σπίτι και να συνεννοηθούμε με τους δικούς μας», αλλά αφού εγκατέλειψαν τα πάντα, Τον ακολούθησαν, όπως ο Ελισσαίος ακολούθησε κάποτε τον προφήτη Ηλία. Πραγματικά αυτού του είδους την υπακοή ζητεί από μας για τη μετάνοιά μας ο Χριστός, ώστε να μην αναβάλλουμε ούτε για ελάχιστο χρονικό διάστημα, ακόμα κι αν, όπως κρίνουμε, μας κατεπείγει κάτι από τα πιο απαραίτητα προς το ζην. 

Γι’ αυτό και κάποιον άλλον που Τον πλησίασε και ζήτησε να πάει πρώτα να θάψει τον πατέρα του, μήτε αυτό δεν τον άφησε να κάμει, δείχνοντας ότι από όλα πρέπει να προτιμούμε να Τον ακολουθήσουμε και να γίνουμε μαθητές Του [Μτθ. 8, 21-22: «Ἕτερος δὲ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ εἶπεν αὐτῷ· Κύριε, ἐπίτρεψόν μοι πρῶτον ἀπελθεῖν καὶ θάψαι τὸν πατέρα μου. ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ· ἀκολούθει μοι, καὶ ἄφες τοὺς νεκροὺς θάψαι τοὺς ἑαυτῶν νεκρούς (: Κι ένας άλλος από τους πολλούς μαθητές Του, Τού είπε: ’’Κύριε, δώσε μου την άδεια πρώτα να φύγω, να πάω να θάψω τον πατέρα μου και μετά θα σε ακολουθήσω παντού’’. 

Και ο Ιησούς, προβλέποντας ότι η επιστροφή του μαθητή στο σπίτι του θα τον έριχνε σε σοβαρές κληρονομικές φροντίδες και διαμάχες που θα ψύχραιναν τον ζήλο του, τού είπε: ’’Ακολούθησέ με και άφησε τους συγγενείς σου, οι οποίοι, ενώ φαίνονται ζωντανοί, λόγω της απιστίας τους είναι πνευματικά νεκροί, να θάψουν τους νεκρούς που είναι δικοί τους, διότι και αυτοί πέθαναν μέσα στην απιστία)»].

Εάν πάλι θεωρείς ότι Τον ακολούθησαν επειδή ήταν μεγάλη η υπόσχεση, και πάλι τους θαυμάζω γι’ αυτό και ακόμη περισσότερο, επειδή παρόλο που δεν είχαν δει ακόμα κανένα θαυματουργικό σημείο, πίστεψαν σε μια τόσο μεγάλη υπόσχεση και όλα τα άλλα τα έθεσαν σε δεύτερη μοίρα προκειμένου να Τον ακολουθήσουν. Πραγματικά, με όποια λόγια αλιεύτηκαν οι ίδιοι, πίστεψαν ότι με αυτά θα μπορούσαν κι άλλους να αλιεύσουν και να τους οδηγήσουν στη σωτηρία των ψυχών τους».

«καὶ λέγει αὐτοῖς· δεῦτε ὀπίσω μου καὶ ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων». Ο Κύριος τους κάνει αυτή την πρόσκληση για να ξεκινήσει την αποστολή Του στον κόσμο. Να αφήσουν τα πάντα πίσω και να ακολουθήσουν τον Κύριο στο έργο που ξεκινούσε. Να αφήσουν τη ζωή που είχαν και να ξεκινήσουν κάτι διαφορετικό.

Βέβαια, θα πούμε, ήξερε από πριν την απάντησή τους ο Χριστός;

Φυσικά και την ήξερε.

Γνώριζε τη διάθεσή τους.

Δεν ήταν άνθρωποι να δίνουν εντολές.

Ήταν άπλοι ψαράδες που εργάζονταν και εύκολα μπορούσαν να υπακούσουν σε οτιδήποτε· πόσο μάλλον στο Θεό.

Αυτή την ερώτηση, μάς την απευθύνει και σε εμάς. Στον καθένα μας ξεχωριστά.

Σέβεται την ελευθερία μας αλλά και την απάντηση στην ερώτηση.

Δε θα μας πιέσει, ποτέ, να ακολουθήσουμε το δικό Του δρόμο. Μάς αφήνει να διαλέξουμε· ή το δρόμο της Αναστάσεως ή το δρόμο της απώλειας. Προσπαθεί να δει στον καθένα μας, ένα καλό σημάδι, ώστε να μας σώσει.

Τι θέλει ο Χριστός από τον κόσμο;

Να σώσει όλους τους ανθρώπους.

Αλλά, όπως προείπαμε, με το ζόρι δε γίνεται τίποτα.

Όταν, παρατηρεί ο Θεός ότι μία ψυχή έχει στραφεί προς την κακία, δεν θα προσπαθήσει να την επαναφέρει.

Ένα παράδειγμα, είναι η περίπτωση του Ιούδα. Ήξερε από την αρχή την κατάληξή του, αλλά δεν προσπάθησε να τον μεταπείσει. Δεν χωρούσε στην καρδιά του η καλοσύνη. Ήξερε ότι είχε την κακία μέσα του ο Ιούδας. Αρκέστηκε, ο Χριστός να του πει ότι θέλει να κάνει, να το κάνει γρήγορα.

Σε μία καρδιά γεμάτη κακία, μίσος, εχθρότητα, χώρος για την καλοσύνη και την αγάπη δεν υπάρχει.

«ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων», ακούσαμε στην πρόσκληση που απηύθυνε στους δύο αδερφούς. Δηλαδή; Τι θα τους κάνει ο Χριστός; Από αλιείς θα γίνουν αλιείς ανθρώπων. Θα ψαρεύουν ανθρώπους για τη σωτηρία του Θεού. Θα βοηθήσουν τον κόσμο να έρθει κοντά στο Χριστό.

«οἱ δὲ εὐθέως ἀφέντες τὰ δίκτυα ἠκολούθησαν αὐτῷ». Τόσο απλά. Ούτε δεύτερη σκέψη, ούτε δεύτερη ερώτηση. Παρέδωσαν όλες τις φροντίδες τους, παρέδωσαν ό,τι είχαν στο Θεό· για να έρθουν κοντά Του.

Παρατηρούμε, ότι ο Χριστός διαλέγει για μαθητές Του ούτε πλούσιους, ούτε βασιλιάδες, ούτε κατέχοντες αξιώματα. Απλοί, ταπεινοί, με μεγάλες καρδιές και αγράμματοι ήταν. Όμως, ο Χριστός κατάφερε με όλους αυτούς τους απλούς ανθρώπους να νικήσουν τους πλούσιους και τους ισχυρούς του κόσμου.

Εν κατακλείδι, οι μαθητές του Χριστού άφησαν πίσω τους όλη τη ζωή που είχαν. Οικογένεια, περιουσία, δουλειά. Ας ρωτήσουμε τον εαυτό μας; Εμείς, για χάρη του Χριστού, τι κάνουμε; Έχουμε αφήσει κάτι πίσω μας; Έχουμε κάνει κάποια θυσία για χάρη Του; Πηγαίνουμε στη Θεία Λειτουργία της Κυριακής ή προτιμάμε λίγο παραπάνω ύπνο κατά 2 ώρες; Ο Χριστός, ζητάει από εμάς, αυτές τις 2 ώρες για τη Λειτουργία. 

Να ενωθούμε μαζί Του διά του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας. Ο μακαριστός Μητροπολίτης Νικοπόλεως Μελέτιος, αναφέρει: «Ο άγιος Σπυρίδων στην Κέρκυρα πόσα θαύματα κάνει, με το να βάλει την ζωή του για τον Χριστό; Ο άγιος Γεράσιμος, μπήκε κάτω στην γη και ζούσε σε μία τρύπα για τον Χριστό. Όμως πόσα θαύματα κάνει; Τον τρέμουν τα δαιμόνια. Όλοι οι Άγιοι αγωνίστηκαν. Και βλέπουμε την δόξα τους! Αν εκείνοι έκαναν τόσα πολλά για τον Χριστό, εμείς δεν θα κάνουμε λίγα; Και αν αυτά τα λίγα δεν θέλουμε να τα κάνουμε, τι αξίωση θα έχουμε να παρουσιαστούμε μια ημέρα, ενώπιον του Χριστού και να Του πούμε: «Κύριε ελέησέ μας και πάρε μας στην βασιλεία Σου»; Με τι μούτρα θα το πούμε;»

Ας δούμε, την έννοια των λέξεων που χρησιμοποιεί ο Ευαγγελιστής Ματθαίος. Η θάλασσα είναι ο κόσμος και το πλοίο ο εαυτός μας. Προσπαθεί ο καθένας μας μέσα στα κύματα και στις δυσκολίες της καθημερινότητας, να βρει μία ελπίδα σωτηρίας. Αυτή την ελπίδα σωτηρίας, μάς την προσφέρει απλόχερα ο Χριστός. Η φωνή του Χριστού ακούγεται μέσα στο πέλαγος των δυσκολιών. Μάς προσκαλεί να Τον ακολουθήσουμε, να ακολουθήσουμε την οδό της σωτηρίας. Ας μην διστάσουμε και να αργοπορήσουμε. Ο Χριστός μάς περιμένει όλους!

Σωτήριος Θεολόγου

Φοιτητής Α.Ε.Α.Θ.