Σαν μεγαλώσουν τα παιδιά…
Κύριε, ξέρεις καλύτερα από μένα ότι μεγαλώνω κι ότι δεν θα είμαι πάντα η μάνα κάποιων μικρών παιδιών.
Φυσικά και τα παιδιά που μου χάρισε η αγάπη Σου, Κύριε, μεγαλώνουν κι αυτά και δεν μπορώ να στέκομαι και πάλι απέναντί τους όπως τότε που ήταν μικρά.
Τώρα έχουν οικογένεια, έχουν γνώμη, έχουν δικές τους υποχρεώσεις.
Μέσα στην καρδιά τους δεν υπάρχω μόνον εγώ, αλλά και κάποιοι άλλοι που πρέπει να μοιράζονται μαζί τους την αγάπη, ίσως και πιο πολύ από μένα.
Γι’ αυτό, Κύριέ μου, φύλαξέ με από την συνήθεια να νομίζω ότι εγώ πρέπει να έχω πάντα τον πρώτο λόγο ή την νοοτροπία ότι πρέπει να με ρωτούν για όλα.
Προστάτευσέ με από τον εγωισμό που με κάνει να θέλω να ανακατεύομαι στα θέματά τους και χάρισέ μου την διάκριση ώστε να ενδιαφέρομαι γι’ αυτούς χωρίς να τους ενοχλώ.
Δίδαξέ με πώς να γίνομαι εξυπηρετική, αλλ’ όχι αυταρχική.
Πώς να λέω την άποψη της εμπειρίας μου χωρίς να γίνομαι αντιπαθητική.
Σφράγισε τα χείλη μου όταν τα παιδιά μου θα πικραίνονται μαζί μου γιατί θα νομίζουν ότι είμαι υποχρεωμένη για πολλά ακόμη, αλλά δεν θα μπορώ και θα πονώ από το βάρος των χρόνων της ζωής μου.
Ενδυνάμωσέ με να νιώθω χαρά όταν δεν με υπολογίζουν, όταν δεν αναγνωρίζουν τους κόπους μου, όταν δεν μου χαμογελούν και δεν με προσέχουν, για να χαρώ την δική Σου Αιώνια αναγνώριση στη Βασιλεία Σου. Αμήν.
ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ ΣΤΗΝ ΓΑΛΙΛΑΙΑ
ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2003 ΕΤΟΣ ΣΤ’ ΤΕΥΧΟΣ 60
ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΕΝΤΥΠΟ ΕΝΟΡΙΑΚΗΣ ΝΕΑΝΙΚΗΣ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑΣ
ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΛΑΡΙΣΗΣ
