του Ἀββᾶ Ἰσαὰκ τοῦ Σύρου
Ἡ κοσμικὴ δόξα εἶναι σὰν τὸ βράχο στὴ θάλασσα, ποὺ τὸν σκεπάζουν τὰ νερά, καὶ ὁ πλοίαρχος δὲν τὸ ξέρει, μέχρι νὰ χτυπήσει ἡ καρίνα τοῦ πλοίου καὶ νὰ βυθισθεῖ.
Ἔτσι κάνει καὶ ἡ κενοδοξία στὸν ἄνθρωπο, ποὺ παραμένει κρυμμένη μέχρι νὰ τὸν βυθίσει στὰ πάθη καὶ νὰ τὸν καταστρέψει.
Εἶπαν γι΄ αὐτὴν οἱ ἅγιοι Πατέρες, ὅτι στὴν ψυχὴ ποὺ πέφτει στὴν κενοδοξία, ξαναγυρίζουν ὅλα τὰ πάθη, ποὺ νικήθηκαν μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ, καὶ ἀναχώρησαν.