Ουδείς αναμάρτητος

Δεν υπάρχει άνθρωπος αναμάρτητος. Κι αν μου πεις ότι ο τάδε είναι δίκαιος είναι σπλαχνικός, είναι φιλάνθρωπος θα συμφωνήσω.

Δεν μπορεί, όμως να μην έχει και κάποιο ελάττωμα. Ή από την κενοδοξία θα νικιέται ή από την κακολογία ή από κάτι άλλο.

Ένας κάνει ελεημοσύνες, αλλά δεν είναι αγνός. Άλλος είναι αγνός, αλλά δεν κάνει ελεημοσύνες. Ο ένας έχει τη μία αρετή και ο άλλος την άλλη.

Ο Φαρισαίος νήστευε, προσευχόταν. Δεν αδικούσε κανέναν, τηρούσε το νόμο. Είχε όμως αλαζονεία. Έτσι καταδικάστηκε από τον Κύριο.

Γιατί η αλαζονεία τον ζημίωσε περισσότερο απ' όσο θα τον ζημίωναν όλες οι αμαρτίες μαζί.

Δεν υπάρχει λοιπόν άνθρωπος απόλυτα δίκαιος, απόλυτα ενάρετος, απόλυτα καθαρός από αμαρτία.

Από την άλλη μεριά, δεν υπάρχει αμαρτωλός άνθρωπος που να μην έχει κι ένα μικρό έστω καλό.

Κάποιος λ.χ., κάνει αρπαγές και καταστροφές. Μερικές φορές, όμως, δείχνει καλοσύνη, βοηθάει έναν άνθρωπο, λυπάται για το κακό. Ποιος ήταν σκληρότερος από τον άρπαγα βασιλιά Αχαάβ;
Και όμως, ακόμα κι αυτός ένιωσε κάποτε συντριβή και κατάνυξη.

Ποιος ήταν χειρότερος από τον φιλάργυρο και προδότη Ιούδα; Και όμως, ακόμα κι αυτός μετά την προδοσία του, είπε: ''Αμάρτησα, γιατί έστειλα στο θάνατο έναν Αθώο'' 

( Ματθ. 27: 4 ).

Στη ζωή αυτή εφαρμόζεται σ' όλους ο νόμος της ανταποδόσεως, γι' αυτό οι ενάρετοι δοκιμάζουν θλίψεις, γι' αυτό οι άδικοι απολαμβάνουν αγαθά.

Οι πρώτοι τιμωρούνται εδώ για τις λίγες αμαρτίες τους κι έτσι δεν θα στερηθούν τον παράδεισο.

Οι δεύτεροι αμείβονται εδώ για τις λίγες καλές τους πράξεις και θα τιμωρούνται αιώνια για την πολλή κακία τους.

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος