Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ, ἀπλωμένη σ’ ὄλο τόν πλανήτη μας, ἔχει σπουδαία ἀποστολή καί σπουδαῖο ἔργο νά ἐπιτελέσει. Γι’ αὐτό καί τό ἔργο τῆς ᾿Εκκλησίας εἶναι πολύπλευρο, καθολικό, γιατί ἀγκαλιάζει ὅλο τόν κόσμο, ὅλη τή δημιουργία. Γι᾿ αὐτό ἄλλωστε ὀνομάζεται καί Καθολική.
Τό ἔργο της ᾿Εκκλησίας εἶναι·
Θέλετε νά μάθετε τόν τρόπο τοῦ καθαρισμοῦ; Διά τῶν Μυστηρίων, ὅπως ἔχουμε πεῖ· «τῷ λουτρῷ τοῦ ὕδατος ἐν ρήματι». Δηλαδή, μέ τό λουτρό τοῦ βαπτίσματος, καί «ἐν ρήματι», μέ τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος, ὅπως ἐξηγεῖ, ὁ Νικόδημος ὁ ῾Αγιορείτης.
Μετά τό βάπτισμα καί τό χρῖσμα τελειώνεται τό νέο μέλος καί γίνεται ἱκανό νά παρευρίσκεται στήν τέλεση τοῦ Μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας, πού εἶναι τό Μυστήριο τῶν Μυστηρίων, πού εἶναι τό κέντρο τῆς σωτηρίας μας καί ὁ ἄξονας πού πρέπει νά περιφερόμαστε. Μέ τό Μυστήριο αὐτό ζοῦμε συνεχῶς τήν ἀναπαράσταση τῆς Θυσίας τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ, προσφέροντάς την στό Θεό καί Πατέρα καί αὐτό γίνεται κατ᾿ ἐντολή τοῦ ἰδίου τοῦ Κυρίου.῾Η συμμετοχή τοῦ πιστοῦ στό Μυστήριο αὐτό, τόν ἑνώνει μέ τό Χριστό καί μέ ὅλο τό πλήρωμα τῆς ᾿Εκκλησίας· ἔτσι κατορθώνεται ἡ ἑνότητα καί ἡ κοινωνία τῶν χριστιανῶν πού εἶναι αὐτό τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ἡ κοινωνία τῶν ἁγίων καί σεσωσμένων ἀνθρώπων.
β) Διδακτικό: Κάθε ἔργο γιά νά γίνει χρειάζεται ἐργάτες, γι’ αὐτό καί ὁ Κύριος, κατά τόν Ἀπόστολο Παῦλο, ὁ Θεός τοποθέτησε στήν ῾Εκκλησία, «πρῶτον Ἀποστόλους, δεύτερον προφῆτας, τρίτον διδασκάλους».῾Η ἐνέργεια αὐτή τοῦ Κυρίου ἀποσκοπεῖ στό νά διδάξει καί νά καταρτίσει τά μέλη τῆς ᾿Εκκλησίας, στό νά γίνουν ἱκανοί νά κατανοήσουν τό σκοπό καί τά μυστήρια τοῦ Θεοῦ καί νά γίνουν ἕτοιμοι γιά τόν ἁγιασμό καί τήν ὁλοκληρωμένη ἕνωση τους μέ τό Θεανθρώπινο σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τήν ᾿Εκκλησία.
Τῆς εἰσόδου κάθε μέλους στό σῶμα τῆς ᾿Εκκλησίας προηγεῖται ἡ διδασκαλία καί ἡ κατήχηση καί ἀκολουθεῖ ὁ ἁγιασμός διά τῶν Μυστηρίων.
γ) Ποιμαντικό: Τό κυριώτερο ἔργο τῆς Ἐκκλησίας εἶναι«ὁ καταρτισμός τῶν ἁγίων μελῶν της». ῾Η ᾿Εκκλησία παρουσιάζεται ἀπό τό Εὐαγγέλιο σάν ποίμνη μέ ποιμένα τόν Κύριο.( Ματθ. 26, 30. ).
῾Ο κατ᾿ ἐξοχήν ποιμένας εἶναι ὁ Χριστός, ὁ ᾿Αρχιποιμένας. Μετά ὅμως τήν σωματική Του ᾿Ανάληψη, ἔδωσε στήν ᾿Εκκλησία τούς ἀνθρώπους ποιμένες καί διά τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος τούς καθιστᾶ ἱκανούς νά ποιμένουν νά καθοδηγοῦν τήν ᾿Εκκλησία.( ᾿Εφεσ.4, 11,16)
῾Ο ἀποστολος Παῦλος ἐφιστᾶ τήν προσοχή τῶν ποιμένων, μέ τά ἑξῆς λόγια· «προσέχετε οὐν ἑαυτοῖς καί παντί τῷ ποιμνίῳ ἐν ὧ ὑμᾶς τό Πνεῦμα τό῞Αγιον ἔθετο ἐπισκόπους, ποιμένειν τήν ᾿Εκκλησίαν τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ...» ( Πράξ, .20,28). Καί ὁ ἀπόστολος Πέτρος παραγγέλει σ᾿ αὐτούς πῶς νά ποιμένουν τήν ᾿Εκκλησία,«Ποιμάνατε τό ἐν ὑμῖν ποίμνιο τοῦ Θεοῦ, ἐπισκοποῦντες μή ἀναγκαστικῶς, ἀλλ᾿ ἑκουσίως, μηδέ αἰσχροκερδῶς, ἀλλά προθύμως-...» ( Α. Πέτρ. 5, 2,3). Δηλαδή νά ποιμένετε τό ποίμνιο (τούς χριστιανούς) πού σᾶς ἐμπιστεύθηκε ὁ Θεός, ὅπως αὐτός θέλει, δηλαδή μέ τή θέλησή σας, καί νά μήν τό νομίζετε ἀγγαρία˚ μέ προθυμία καί ὄχι γιά τά χρήματα. Μήν καταδυναστεύετε αὐτούς πού ποιμένετε, ἀλλά νά εἴσθε ὑπόδειγμα στό ποίμνιό σας.
῞Οπως ἀντιλαμβανόμαστε τό ἔργο τῆς διαποίμανσης τῶν χριστιανῶν εἶναι βασικό καί σπουδαῖο ἔργο τῶν ποιμένων, ἄλλά καί δύσκολο. Αὐτοί, οἱ ποιμένες ἔχουν τήν εὐθύνη γιά τόν καταρτισμό τῶν ἐνοριτῶν τους γιά τίς ἀλήθειες τοῦ Εὐαγγελίου καί τά ἀκρίβεια τῶν δογμάτων τῆς πίστεως. Οἱ ποιμένες τῆς ᾿Εκκλησίας θά χειραγωγήσουν κάθε πιστό πῶς θά πολιτεύεται καί πῶς θά ζεῖ κατά Χριστόν, ἀκόμα δέ θά καθοδηγοῦν σωστά τόν χριστιανό καί γιά τά προβλήματα τῆς παρούσης ζωῆς σύμφωνα μέ τό φῶς τοῦ Εὐαγγελίου.
Οἱ σωστοί ποιμένες ἀγρυπνοῦν γιά νά μήν ἐπιτρέψουν σέ κανένα προβατόσχημο λύκο νά μπεῖ στήν μάνδρα τοῦ Χριστοῦ. ῾Η ᾿Εκκλησία μέ τό ποιμαντικό της ἔργο, γίνεται ἀφ᾿ ἑνός ὁ πνευματικός τροφοδότης καί συντηρητής τῶν πιστῶν καί ἀφ᾿ ἑτέρου προστάτης καί ἀσπίδα γιά τά μέλη της.
δ)῾Ιεραποστολικό: ῾Η ᾿Εκκλησία, μέ τή σωστή διδασκαλία γίνεται θερμοκήπιο ἱεραποστολῆς. ᾿Από τούς κόλπους τῆς ᾿Εκκλησίας γενιοῦνται τά νέα στελέχη πού θά δράσουν ἱεραποστολικά, νά μεταφέρουν συνεχῶς τό μήνυμα τῆς χαρᾶς καί τῆς ἐλπίδας γιά σωτηρία, τόσο ἐντός ὅσο καί ἐκτός τῆς ᾿Εκκλησίας, στούς ἡμέτερους καί στούς ξένους. Νά μεταφέρουν τό κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου σ᾿ ὅλους τούς ἀνθρώπους κατά τήν ἐντολή τοῦ Κυρίου· «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη» (Λουκ. 24, 47).
Στίς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων (ιγ΄. 2,4) Τό Ἅγιον Πνεῦμα, ζητά ἀπό τή σύναξη τῶν πιστῶν νά τοῦ ξεχωρίσουν τόν Βαρνάβα καί τόν Σαῦλο γιά τό ἔργο πού τούς προόριζε, δηλαδή τῆς ἱεραποστολῆς.
῾Η ῾Ιεραποστολή, εἶναι καθῆκον καί ὑποχρέωση καί ὁφειλή τῆς ᾿Εκκλησίας καί ἀλλοίμονο ἄν παραμελεῖται.
ε) Φιλανθρωπικό: Ἡ φιλανθρωπία εἶναι ἀναπόσπαστο μέρος τοῦ ἔργου τῆς Ἐκκλησίας καί τό ἀσκεῖ πάντοτε γιά ἀνακούφιση καί στήριξη τῶν πτωχῶν καί ἀδυνάτων μελῶν της. Ὁ ἱδρυτής τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὁ κατ’ ἐξοχήν φιλάνθρωπος. Πέρασε τό σύντομο βίο Του στή γῆ μας «εὐεργετών καί ἰώμενος» τούς ἀνθρώπους.
Τό ἔργο της ᾿Εκκλησίας εἶναι·
α΄)῾Αγιαστικό καί λειτουργικό.
β΄) Διδακτικό.
γ΄) Ποιμαντικό.
δ΄)῾Ιεραποστολικό,
ε΄) Φιλανθρωπικό
Γι᾿ αὐτά θά μιλήσουμε στή συνέχεια ὅσο πιό σύντομα γίνεται.
α) Αγιαστικό - λειτουργικό: (λατρευτικό)˚ Πῶς ὅμως ἁγιάζει ἡ ᾿Εκκλησία; ῾Αγιάζω, σημαίνει καθαρίζω, ἀπαλλάσσω ἀπό τή βρωμιά καί ξεχωρίζω ἀκόμα. Καί ἡ ᾿Εκκλησία αὐτό κάνει στά μέλη της. ᾿Απαλλάσσει τούς πιστούς της ἀπό τή λέρα τῆς ἁμαρτίας, μέσῳ τῶν Μυστηρίων της, στά ὁποῖα ὁ Λυτρωτής Χριστός ἐναπέθεσε τήν ἁγιαστική, τήν καθαρτική χάρη Του.
α) Αγιαστικό - λειτουργικό: (λατρευτικό)˚ Πῶς ὅμως ἁγιάζει ἡ ᾿Εκκλησία; ῾Αγιάζω, σημαίνει καθαρίζω, ἀπαλλάσσω ἀπό τή βρωμιά καί ξεχωρίζω ἀκόμα. Καί ἡ ᾿Εκκλησία αὐτό κάνει στά μέλη της. ᾿Απαλλάσσει τούς πιστούς της ἀπό τή λέρα τῆς ἁμαρτίας, μέσῳ τῶν Μυστηρίων της, στά ὁποῖα ὁ Λυτρωτής Χριστός ἐναπέθεσε τήν ἁγιαστική, τήν καθαρτική χάρη Του.
῞Ο ἴδιος εἶναι πού ἁγιάζει καί καθαρίζει διά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τήν ᾿Εκκλησία γιά νά τήν παραστήσει ἀμώμητη, χωρίς λέρα ἤ ζαρωματιά, σάν νύμφη στό πλευρό του ὅταν θά γίνουν οἱ γάμοι Του στά τέλη τῶν αἰώνων. (Ἐφεσ. 5. 26,27.)
Θέλετε νά μάθετε τόν τρόπο τοῦ καθαρισμοῦ; Διά τῶν Μυστηρίων, ὅπως ἔχουμε πεῖ· «τῷ λουτρῷ τοῦ ὕδατος ἐν ρήματι». Δηλαδή, μέ τό λουτρό τοῦ βαπτίσματος, καί «ἐν ρήματι», μέ τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος, ὅπως ἐξηγεῖ, ὁ Νικόδημος ὁ ῾Αγιορείτης.
Μετά τό βάπτισμα καί τό χρῖσμα τελειώνεται τό νέο μέλος καί γίνεται ἱκανό νά παρευρίσκεται στήν τέλεση τοῦ Μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας, πού εἶναι τό Μυστήριο τῶν Μυστηρίων, πού εἶναι τό κέντρο τῆς σωτηρίας μας καί ὁ ἄξονας πού πρέπει νά περιφερόμαστε. Μέ τό Μυστήριο αὐτό ζοῦμε συνεχῶς τήν ἀναπαράσταση τῆς Θυσίας τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ, προσφέροντάς την στό Θεό καί Πατέρα καί αὐτό γίνεται κατ᾿ ἐντολή τοῦ ἰδίου τοῦ Κυρίου.῾Η συμμετοχή τοῦ πιστοῦ στό Μυστήριο αὐτό, τόν ἑνώνει μέ τό Χριστό καί μέ ὅλο τό πλήρωμα τῆς ᾿Εκκλησίας· ἔτσι κατορθώνεται ἡ ἑνότητα καί ἡ κοινωνία τῶν χριστιανῶν πού εἶναι αὐτό τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ἡ κοινωνία τῶν ἁγίων καί σεσωσμένων ἀνθρώπων.
῾Η Εκκλησία, συμβάλλει ἀκόμα στόν ἁγιασμό τῶν πιστῶν καί μέ τίς ἄλλες ἀκολουθίες καί προσευχές της. ῾Αλλά καί τά προσβλημένα της τέκνα ἀπό κάποια ἁμαρτία τά θεραπεύει, τά καθαρίζει καί τά ἐπαναφέρει στήν κατά Θεό ζωή, μέ τό σωτήριο Μυστήριο τῆς μετάνοιας καί τῆς ἐξομολόγησης καί τῆς θείας Κοινωνίας, ὅπως βεβαιώνει καί ὁ ἠγαπημένος μαθητής: «Τό αἶμα τοῦ Χριστοῦ μᾶς καθαρίζει ἀπό κάθε ἁμαρτία»(α΄Ἰωάν. α΄7.). Αὐτό, μέ λίγα λόγια εἶναι τό ἁγιαστικό - λειτουργικό ἔργο τῆς ᾿Εκκλησίας.
β) Διδακτικό: Κάθε ἔργο γιά νά γίνει χρειάζεται ἐργάτες, γι’ αὐτό καί ὁ Κύριος, κατά τόν Ἀπόστολο Παῦλο, ὁ Θεός τοποθέτησε στήν ῾Εκκλησία, «πρῶτον Ἀποστόλους, δεύτερον προφῆτας, τρίτον διδασκάλους».῾Η ἐνέργεια αὐτή τοῦ Κυρίου ἀποσκοπεῖ στό νά διδάξει καί νά καταρτίσει τά μέλη τῆς ᾿Εκκλησίας, στό νά γίνουν ἱκανοί νά κατανοήσουν τό σκοπό καί τά μυστήρια τοῦ Θεοῦ καί νά γίνουν ἕτοιμοι γιά τόν ἁγιασμό καί τήν ὁλοκληρωμένη ἕνωση τους μέ τό Θεανθρώπινο σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τήν ᾿Εκκλησία.
Τῆς εἰσόδου κάθε μέλους στό σῶμα τῆς ᾿Εκκλησίας προηγεῖται ἡ διδασκαλία καί ἡ κατήχηση καί ἀκολουθεῖ ὁ ἁγιασμός διά τῶν Μυστηρίων.
γ) Ποιμαντικό: Τό κυριώτερο ἔργο τῆς Ἐκκλησίας εἶναι«ὁ καταρτισμός τῶν ἁγίων μελῶν της». ῾Η ᾿Εκκλησία παρουσιάζεται ἀπό τό Εὐαγγέλιο σάν ποίμνη μέ ποιμένα τόν Κύριο.( Ματθ. 26, 30. ).
῾Ο κατ᾿ ἐξοχήν ποιμένας εἶναι ὁ Χριστός, ὁ ᾿Αρχιποιμένας. Μετά ὅμως τήν σωματική Του ᾿Ανάληψη, ἔδωσε στήν ᾿Εκκλησία τούς ἀνθρώπους ποιμένες καί διά τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος τούς καθιστᾶ ἱκανούς νά ποιμένουν νά καθοδηγοῦν τήν ᾿Εκκλησία.( ᾿Εφεσ.4, 11,16)
῾Ο ἀποστολος Παῦλος ἐφιστᾶ τήν προσοχή τῶν ποιμένων, μέ τά ἑξῆς λόγια· «προσέχετε οὐν ἑαυτοῖς καί παντί τῷ ποιμνίῳ ἐν ὧ ὑμᾶς τό Πνεῦμα τό῞Αγιον ἔθετο ἐπισκόπους, ποιμένειν τήν ᾿Εκκλησίαν τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ...» ( Πράξ, .20,28). Καί ὁ ἀπόστολος Πέτρος παραγγέλει σ᾿ αὐτούς πῶς νά ποιμένουν τήν ᾿Εκκλησία,«Ποιμάνατε τό ἐν ὑμῖν ποίμνιο τοῦ Θεοῦ, ἐπισκοποῦντες μή ἀναγκαστικῶς, ἀλλ᾿ ἑκουσίως, μηδέ αἰσχροκερδῶς, ἀλλά προθύμως-...» ( Α. Πέτρ. 5, 2,3). Δηλαδή νά ποιμένετε τό ποίμνιο (τούς χριστιανούς) πού σᾶς ἐμπιστεύθηκε ὁ Θεός, ὅπως αὐτός θέλει, δηλαδή μέ τή θέλησή σας, καί νά μήν τό νομίζετε ἀγγαρία˚ μέ προθυμία καί ὄχι γιά τά χρήματα. Μήν καταδυναστεύετε αὐτούς πού ποιμένετε, ἀλλά νά εἴσθε ὑπόδειγμα στό ποίμνιό σας.
῞Οπως ἀντιλαμβανόμαστε τό ἔργο τῆς διαποίμανσης τῶν χριστιανῶν εἶναι βασικό καί σπουδαῖο ἔργο τῶν ποιμένων, ἄλλά καί δύσκολο. Αὐτοί, οἱ ποιμένες ἔχουν τήν εὐθύνη γιά τόν καταρτισμό τῶν ἐνοριτῶν τους γιά τίς ἀλήθειες τοῦ Εὐαγγελίου καί τά ἀκρίβεια τῶν δογμάτων τῆς πίστεως. Οἱ ποιμένες τῆς ᾿Εκκλησίας θά χειραγωγήσουν κάθε πιστό πῶς θά πολιτεύεται καί πῶς θά ζεῖ κατά Χριστόν, ἀκόμα δέ θά καθοδηγοῦν σωστά τόν χριστιανό καί γιά τά προβλήματα τῆς παρούσης ζωῆς σύμφωνα μέ τό φῶς τοῦ Εὐαγγελίου.
Οἱ σωστοί ποιμένες ἀγρυπνοῦν γιά νά μήν ἐπιτρέψουν σέ κανένα προβατόσχημο λύκο νά μπεῖ στήν μάνδρα τοῦ Χριστοῦ. ῾Η ᾿Εκκλησία μέ τό ποιμαντικό της ἔργο, γίνεται ἀφ᾿ ἑνός ὁ πνευματικός τροφοδότης καί συντηρητής τῶν πιστῶν καί ἀφ᾿ ἑτέρου προστάτης καί ἀσπίδα γιά τά μέλη της.
δ)῾Ιεραποστολικό: ῾Η ᾿Εκκλησία, μέ τή σωστή διδασκαλία γίνεται θερμοκήπιο ἱεραποστολῆς. ᾿Από τούς κόλπους τῆς ᾿Εκκλησίας γενιοῦνται τά νέα στελέχη πού θά δράσουν ἱεραποστολικά, νά μεταφέρουν συνεχῶς τό μήνυμα τῆς χαρᾶς καί τῆς ἐλπίδας γιά σωτηρία, τόσο ἐντός ὅσο καί ἐκτός τῆς ᾿Εκκλησίας, στούς ἡμέτερους καί στούς ξένους. Νά μεταφέρουν τό κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου σ᾿ ὅλους τούς ἀνθρώπους κατά τήν ἐντολή τοῦ Κυρίου· «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη» (Λουκ. 24, 47).
Στίς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων (ιγ΄. 2,4) Τό Ἅγιον Πνεῦμα, ζητά ἀπό τή σύναξη τῶν πιστῶν νά τοῦ ξεχωρίσουν τόν Βαρνάβα καί τόν Σαῦλο γιά τό ἔργο πού τούς προόριζε, δηλαδή τῆς ἱεραποστολῆς.
῾Η ῾Ιεραποστολή, εἶναι καθῆκον καί ὑποχρέωση καί ὁφειλή τῆς ᾿Εκκλησίας καί ἀλλοίμονο ἄν παραμελεῖται.
ε) Φιλανθρωπικό: Ἡ φιλανθρωπία εἶναι ἀναπόσπαστο μέρος τοῦ ἔργου τῆς Ἐκκλησίας καί τό ἀσκεῖ πάντοτε γιά ἀνακούφιση καί στήριξη τῶν πτωχῶν καί ἀδυνάτων μελῶν της. Ὁ ἱδρυτής τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὁ κατ’ ἐξοχήν φιλάνθρωπος. Πέρασε τό σύντομο βίο Του στή γῆ μας «εὐεργετών καί ἰώμενος» τούς ἀνθρώπους.
Οἱ Ἀπόστολοι συνέχισαν τή φιλανθρωπία ἀπό τά πρῶτα βήματα τῆς Ἐκκλησίας.(Πράξ. 2.44,47). Τρανό παράδειγμα ἡ συνέχιση τῆς φιλανθρωπίας, Ὁ Μέγας Βασίλειος μέ τή περίφιμη Βασιλειάδα του.
Καί αὐτό συνεχίζεται μέχρι καί σήμερα μέ τίς «Φιλόπτωχες Ἀδελφότητες» τῶν ἐνοριῶν. Βλέπουμε καί στίς κρίσιμες μέρες μας Τήν Ἐκκλησία μας νά προτοστατεῖ στό ἔργο τῆς φιλανθρωπίας ὅπου ὑπάρχει ἀνάγκη, μέ τά συσίτια πού οργανώθηκαν παντοῦ στις ἐνορίες. Τό φιλανθρωπικό της ἔργο ἡ Ἐκκλησία θά τό συνεχίσει μέχρι τέλους, γιατί εἶναι γνήσια κόρη τοῦ ἐλεήμονος Θεοῦ.
από το βιβλίο: ΟΔΗΓΟΣ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΖΟΜΕΝΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ