"Ο καθένας από τους αγίους Αποστόλους είχε διαφορετικό χαρακτήρα"

Το παράδειγμα των Αγίων Αποστόλων

Ας πάρουμε παράδειγμα τους αγίους Αποστόλους.

Ο καθένας από τους αγίους Αποστόλους είχε διαφορετικό χαρακτήρα. Ο Κύριος, επειδή γνώριζε τις αδυναμίες μας, μας έδωσε Αποστόλους με διαφορετικό χαρακτήρα έτσι ώστε ο καθένας τους να είναι παράδειγμα για μας.

Για παράδειγμα ο απόστολος Πέτρος είχε δυνατή πίστη. Για την πίστη του μίλησε ο ίδιος ο Κύριος λέγοντας γι' αυτόν: «Σ' αυτή την πέτρα θα χτίσω την εκκλησία». Παρόλο όμως πού είχε τόση δυνατή πίστη αρνήθηκε τρεις φορές τον Κύριο. Η άρνηση του Πέτρου αποτελεί για μας τούς αδύναμους ανθρώπους δίδαγμα. Όπως βέβαια είναι γνωστό ο απόστολος Πέτρος στη συνέχεια μετάνιωσε.

Ο Χριστός θα συγχωρούσε και τον Ιούδα, αν μετάνιωνε...

Ο Ιούδας διέπραξε μεγάλη αμαρτία, όταν πρόδωσε τον Χριστό. Το έκανε, γιατί δεν είχε δυνατή πίστη και συνέχεια σκεφτόταν για τα υλικά. 

Ο Ιούδας συνεχώς σκεφτόταν πώς ο Χριστός θα γινόταν ένας κοσμικός αυτοκράτορας και πώς ο ίδιος θα γινόταν δικαστής σέ κοσμικό δικαστήριο. Ακόμη πίστευε πώς θα υπερασπιζόταν τον Χριστό, επειδή είχε επαφές με το συνέδριο. Η εξέλιξη βέβαια ήταν διαφορετική. Έτσι πάντα συμβαίνει με όλους όσους ελπίζουν σε κοσμικά γεγονότα και κοσμικά πράγματα.

Μερικοί άνθρωποι φτάνουν σε ένα σημείο από το οποίο μετά δεν μπορούν να επιστρέψουν, όταν ο στόχος της ζωής τους είναι αυτός ο κόσμος και όχι η αιωνιότητα.

Ο απόστολος Πέτρος, όταν αρνήθηκε τον Κύριο, βλέποντας τί έκανε, μετάνιωσε πραγματικά, με όλη του την καρδιά και ζήτησε από τον Κύριο συγχώρεση. Ενώ ο Ιούδας ελπίζοντας συνεχώς πώς θα αποκτήσει κοσμικά πλούτη και κοσμική δόξα, μετά την προδοσία του ένιωσε πώς χάθηκαν όλα. Τον έπιασαν απαισιόδοξες σκέψεις, μεγάλη απελπισία και γι' αυτό το λόγο κρεμάστηκε.

Αν και ο Ιούδας ερχόταν στον Κύριο, τον Σωτήρα και του έλεγε:«Αμάρτησα, συγχώρεσέ με», είναι σίγουρο πως ο Κύριος θα τον συγχωρούσε.

Τα πνεύματα κάτω από τον ουρανό κυρίευσαν απόλυτα τον Ιούδα και δεν του επέτρεψαν να μετανιώσει και να ζητήσει συγχώρεση από τον Κύριο. Η συνείδησή του παραμορφώθηκε από την απελπισία. Έπεσε ηθικά, γιατί ήταν περήφανος και γιατί επεδίωκε να είναι ο πρώτος ανάμεσα στους μαθητές του Κυρίου. 

Αγωνίστηκε να είναι πολύ σημαντικός. Αγωνίστηκε να προστατεύσει τον Κύριο από τούς φαρισαίους. Διακρινόταν σχεδόν παντού, αλλά η σκέψη του ήταν λανθασμένη, επειδή ήταν δεμένος με την γη. Δεν μπόρεσε να καταλάβει πώς το βασίλειο του Κυρίου δεν ήταν από αυτό τον κόσμο. Δεν μπόρεσε να καταλάβει ότι το βασίλειο του Κυρίου βρίσκεται μέσα μας, στην ψυχή μας. Γι' αυτό το λόγο έμεινε δέσμιος αυτού του κόσμου.

Όπως είναι γνωστό ο απόστολος Παύλος υπερβολικά καταδίωξε την εκκλησία και οδήγησε πολλούς ανθρώπους στο θάνατο. Τα έργα του ήταν πολύ λυπηρά αλλά μετάνιωσε ειλικρινά. Όταν αργότερα ο Κύριος τον φώτισε έγινε ο πιο πρόθυμος Απόστολος.

Όλα τα παραδείγματα που έχουμε από τους Αποστόλους έμειναν για μας, για να δούμε τί μπορεί να μας συμβεί, αν δεν προφυλάσσουμε τον εαυτό μας.

Τέτοια παραδείγματα έχουμε και σήμερα, δηλαδή κάποιον άνθρωπο που οδηγείται στα άκρα και κυνηγά την εκκλησία... Συμβαίνει όμως ο τέτοιου είδους άνθρωπος να συνέρχεται, να χτυπάει το κεφάλι στον τοίχο και να λέει στον εαυτό του:

«Θέλω ειλικρινά να μετανιώσω...» και στη συνέχεια να μετανιώνει ειλικρινά.

* * *

Με ποιους είναι καλό να κάνουμε παρέα;

Ένας φοιτητής νομικής σχολής και πνευματικό παιδί του πατρός Θαδδαίου, που σήμερα είναι πολύτεκνος ιερέας έντεκα παιδιών, ρώτησε τον π. Θαδδαίο: 

"Μπορείτε να συμβουλέψετε με ποιους ανθρώπους είναι καλό να κάνουμε παρέα;".

Πάτερ Θαδδαίος: "Αυτή η ερώτηση είναι σημαντική... Το καλύτερο είναι να κάνουμε παρέα με ήσυχους και χαρούμενους ανθρώπους. Επειδή, όταν κάνουμε παρέα με πράους και ήσυχους ανθρώπους γινόμαστε πιο ήσυχοι και πιο χαρούμενοι. Στην αντίθετη περίπτωση γινόμαστε απαισιόδοξοι, δυστυχισμένοι και ανήσυχοι".

* * *

Να προσευχόμαστε πάντα με την καρδιά.

Μια νέα φοιτήτρια από το Βελιγράδι ρώτησε τον γέροντα:
"Πάτερ, πώς να προσευχόμαστε; Πολλοί ιερείς μας προτείνουν διαφορετικούς τρόπους προσευχής".

Πατήρ Θαδδαίος: "Πώς να προσευχόμαστε; Να προσευχόμαστε πάντα με την καρδιά μας".

Σ' αυτό το σημείο πρέπει να αναφερθεί ότι ο πρώτος δάσκαλος του πατρός Θαδδαίου για την προσευχή ήταν ο ηγούμενος του μοναστηρίου Μίλκοβο, ο Αμβρόσιος, ο οποίος έφτασε με ρώσους πρόσφυγες στην Σερβία, από την μονή της Όπτινα μετά την οκτωβριανή επανάσταση. Δίδαξε στον πατέρα Θαδδαίο και στους άλλους μοναχούς την προσευχή της καρδιάς ή όπως άλλοι την ονομάζουν την προσευχή του νου. Επειδή δεν έχουμε καλές σκέψεις μας έρχονται δυσκολίες...

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΘΑΔΔΑΙΟΥ ΒΙΤΟΒΝΙΤΣΑΣ 

"ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ"

ΕΚΔΟΣΕΙΣ "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ"